Βόλτα στη Σαλαμίνα...

Είναι καιρός που λέγαμε να πάμε κάπου εκδρομή με καραβάκι. Τα κορίτσια το ζητούσαν αρκετές φορές και με δεδομένο ότι για διακοπές δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε σε νησί (λόγω υψηλού κόστους ναύλων), είχαμε υποσχεθεί ότι με πρώτη ευκαιρία θα πηγαίναμε κάπου κοντά με ferry boat! Έτσι, λίγο πριν αρχίσουν τα σχολεία, επιλέξαμε να επισκεφθούμε τη Σαλαμίνα αφού είναι πολύ κοντινός προορισμός και ότι πρέπει για μια ημερήσια εκδρομή! Το ωραίο ήταν ότι αποκτήσαμε και καλή παρέα: τον παππού και τη γιαγιά οι οποίοι δεν είχε τύχει να πάνε ποτέ Σαλαμίνα και έτσι ακολούθησαν με χαρά.

Ξεκινήσαμε πρωί, φτάσαμε σύντομα στο Πέραμα και επιβιβαστήκαμε στο ferry boat. Ενθουσιάστηκαν! Η Αναστασία είχε ξαναπάει όταν ήταν 2 χρονών οπότε δεν θυμόταν και κάτι από την πρώτη εμπειρία! Το "ταξίδι" σύντομο άρα και το "κυνήγι" σχεδόν ανύπαρκτο.

 

Σε ένα τέταρτο είχαμε περάσει απέναντι στα Παλούκια και ξεκινήσαμε τη βόλτα στο νησί με προορισμό κάποια παραλία να μας αρέσει. Έπειτα από μια πολύ όμορφη διαδρομή μέσα στο δάσος και με υπέροχη θέα καταλήξαμε νοτιοδυτικά του νησιού στα Κανάκια, μια παραλία με ωραία θάλασσα και βλάστηση που φτάνει μέχρι την αμμουδιά. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει με αρκετές παραλίες στη Σαλαμίνα.

Η παραλία όλη δική μας, το αυτοκίνητο στη σκιά των δέντρων, τα πράγματά μας στο παγκάκι δίπλα στη παραλία, όλα τέλεια τακτοποιημένα. Κολυμπήσαμε, μαζέψαμε κοχύλια και περάσαμε ένα πολύ όμορφο πρωινό! Πήραμε και χρώμα αφού ο ήλιος δεν αστειεύεται ούτε τον Σεπτέμβρη!

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής με στόχο να φάμε για μεσημέρι κάπου στη πόλη της Σαλαμίνας. Η περιέργειά μας να δούμε κάθε σημείο του παραλιακού δρόμου που βρίσκεται ανατολικά του νησιού, είχε ως αποτέλεσμα να καταλήξουμε για φαγητό γύρω στις 4, αρκετά κουρασμένοι και ζαλισμένοι!

Φάγαμε στη περιοχή του Αγ. Νικολάου, όπου τα κορίτσια ταΐσανε με ψωμί τα ψαράκια (πρωτότυπο ε;) και πριν πάρουμε το πλοίο για Πέραμα, κάναμε μια σύντομη στάση στη Κυνόσουρα και τον Τύμβο των Σαλαμινομάχων. Η γιαγιά Γεωργία είχε προλάβει να κάνει μια σύντομη ιστορική αναδρομή οπότε πήραμε και το μάθημά μας! Ο μπαμπάς μάς εξήγησε ότι η Κυνόσουρα ονομάστηκε έτσι γιατί το σχήμα της χερσονήσου μοιάζει με ουρά σκύλου!

Το τοπίο στη Σαλαμίνα έχει πολλές εναλλαγές. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, μια ανάπαυλα πριν ξεκινήσουμε την καθημερινή ρουτίνα και μια ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί παρέα λίγο πιο έξω από την Αθήνα αλλά τόσο κοντά σε αυτή...