Εκπαιδεύοντας τη Γεωργία!

Μία από τις αγαπημένες δραστηριότητες της Αναστασίας είναι να κάνει μάθημα στην αδερφή της. Είναι γεγονός ότι της αρέσουν πάρα πολύ τα μικρά παιδάκια, έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο αντιμετώπισής τους και μάλιστα βρίσκει ανταπόκριση αφού τα περισσότερα την ακούν και την ακολουθούν. Έχει δηλώσει, άλλωστε, ότι όταν μεγαλώσει μπορεί να γίνει δασκάλα για μικρά παιδάκια...

Όταν βέβαια μαθήτρια είναι η Γεωργία τα πράγματα είναι λίιιιγο πιο δύσκολα. Απαιτητική μαθήτρια, με απορίες, ανησυχίες και πολλές φορές όταν η "δασκάλα" προσπαθεί να της επιβληθεί... σηκώνει χέρι να τη δείρει!

Πριν 2-3 μέρες μου ζήτησε η Αναστασία να της τυπώσω 2 σελίδες με ασκήσεις μαθηματικών για να κάνει μάθημα με τη Γεωργία. Είχε απίστευτο γέλιο πως γινόταν το μάθημα, με τη χρήση και του λευκού πίνακα παρακαλώ! Ευτυχώς τα πνεύματα δεν άναψαν και η διδακτική "ώρα" ολοκληρώθηκε επιτυχώς.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τη "δασκάλα", τα σχόλια είναι ανάλογα αυτών που βάζει η δική της δασκάλα στην ίδια και τα αποτελέσματα των πράξεων έχουν υπολογιστεί και γραφτεί από τη μαθήτρια Γεωργία!

Απορίες της Γεωργίας...!

Τον τελευταίο καιρό η Γεωργία κάνει πολλές ερωτήσεις. Είναι κάτι που δεν έκανε η Αναστασία σε τέτοιο βαθμό και έτσι τώρα γελάμε απίστευτα με αυτά που ρωτάει! Τις καλύτερες ατάκες τις πετάει μόλις ξαπλώσει οπότε αρχίζουν οι σκέψεις.

-Οι γιατροί πάνε σε γιατρό;
 
-Τα σκουπιδιάρικα που πάνε τα σκουπίδια;

-Είναι μέρα κάπου αλλού τώρα;


Κάποια στιγμή μέσα στη μέρα άκουσα τη Γεωργία να ρωτάει την Αναστασία:

- Αναστασία αν πεθάνω θα κλαις; Θα κλαις. Έτσι δεν είναι;

- Όχι! απαντά με χαιρέκακο ύφος η Αναστασία.

- Ούτε εγώ θα κλαίω αν πεθάνεις!

Ανάγκη για επιβεβαίωση της αγάπης της αδερφής της. Αλλά κατά τα άλλα την προκαλεί όποτε μπορεί για να την κάνει να θυμώσει και να πει:

- Μαμαααααααα! Η Γεωργία με πειράζει.

Φωτογραφία τραβηγμένη από τα κορίτσια

Πριν 7 χρόνια...

Χτες γιορτάσαμε τα γενέθλια της Αναστασίας μας! Έγινε 7 χρονών και εμείς δε μπορούμε να πιστέψουμε πώς πέρασαν επτά χρόνια από τη μέρα εκείνη που γίναμε πρώτη φορά γονείς και πήραμε στην αγκαλιά μας το γλυκύτατο εκείνο μωράκι! Θυμάμαι πεντακάθαρα όλες τις στιγμές από τα μεσάνυχτα που σπάσανε τα νερά, τις σκέψεις ότι τώρα αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση και σε λίγες ώρες θα έχουμε τη μπεμπούλα μας αγκαλιά, την άφιξη στο μαιευτήριο, τη διαδικασία του τοκετού, τις πρώτες ώρες ζωής της και όλες τις ημέρες στο μαιευτήριο από όπου πέρασαν φίλοι και συγγενείς και εμείς καμαρώναμε για το ανθρωπάκι μας!

 

Τι απίστευτη εμπειρία η απόκτηση του πρώτου σου παιδιού...

Όλα καινούργια, νιώθεις χαμένος, αγχωμένος, αναρωτιέσαι πώς θα τα καταφέρεις να μπεις σε ρυθμούς νέους και τόσο διαφορετικούς και πάνω από όλα συνειδητοποιείς ότι η ζωή σου δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια! Σε όλα τα επίπεδα.

Αποκτάς όμως άλλους στόχους και κάθε μέρα είναι διαφορετική από όλες τις άλλες!

Μας τιμήσανε λοιπόν 4 φίλες της μαζί με τους γονείς τους, η νονά και ο νονός της με τον Γιάννη τους, γιαγιάδες, παππούς, θεία και θείος. Κουραστήκαμε αρκετά τις τελευταίες μέρες για τις προετοιμασίες. Ακόμα και το πιο απλό πάρτι έχει δουλίτσα να στηθεί. Τα μεζεδάκια που θα φτιάξουμε, η τούρτα, τα δωράκια, το μάζεμα του σπιτιού. Αυτή τη φορά είχα πάθει μερικό black out αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί!

Όλα όμως πήγαν καλά. Τα κορίτσια φάνηκε ότι περάσανε καλά. Το διαπιστώσαμε και από τις φωνές και τα γέλια τους κατά τη διάρκεια της γιορτής. Μέχρι που η Γεωργία είπε ότι οι φίλες της Αναστασίας κάνουν πολλή φασαρία!!!

Και εμείς περάσαμε καλά γιατί γνωριζόμαστε πλέον με τους γονείς και είμαστε όλοι παρόμοιας φιλοσοφίας. Είναι ωραία τώρα που μεγαλώνουν και αποκτούν κοινωνικές επαφές. Βοηθάμε και εμείς λίγο στο να διαμορφώνουν κριτική σκέψη ως προς την επιλογή των ανθρώπων που θέλουν να έχουν γύρω τους.

Το διαλύσαμε λίγο πριν αλλάξει η μέρα. Έπειτα ήρθε η γνωστή κούραση που δεν θες να κάνεις τίποτα παρά να πας για ύπνο. Τις ετοιμάσαμε, καληνυχτήσαμε παππού και γιαγιά (η άλλη γιαγιά με τη θεία δεν αντέξανε και αποχωρήσανε νωρίτερα!) και πήγαμε για όνειρα γλυκά!

Αναστασία σου ευχόμαστε τύχη και χαρούμενες στιγμές στη ζωή σου! Να έχεις και εσύ πάντα δίπλα σου ανθρώπους να σε νοιάζονται...