Οι γυμναστικές επιδείξεις και μια όμορφη ζωγραφιά!

Ο μήνας αυτός είναι ΓΕΜΑΤΟΣ δραστηριότητες και υποχρεώσεις. Οι έχοντες τουλάχιστον ένα παιδί σε σχολείο καταλαβαίνουν τι εννοώ!

Πάμε από εκδήλωση σε εκδήλωση...

Ξεκινήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα με τις γυμναστικές επιδείξεις και τα αγγλικά στον παιδικό σταθμό! Φέτος κλείνει ένας κύκλος μιας τετραετίας, αποχαιρετώντας πλέον οριστικά το γνώριμο και τόσο οικείο χώρο του παιδικού σταθμού. Η Γεωργία πάει νηπιαγωγείο και όπως λέει και ο μπαμπάς: η Αναστασία ανοίγει πόρτες και η Γεωργία τις κλείνει! Το έχω ξαναπεί ότι είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτό το δήμο με τους παιδικούς σταθμούς να λειτουργούν άψογα και καλύτερα από πολλούς ιδιωτικούς (αυτό το τελευταίο ειπωμένο από γονείς με προσωπική εμπειρία από ιδιωτικό σταθμό!). Θεατρικό παιχνίδι, αγγλικά, γυμναστική και θεατρικές παραστάσεις συμπληρώνανε το πρόγραμμα του παιδικού σταθμού.

Ακολούθησε το Σάββατο μια πολύ όμορφη γιορτή με όσα δημιούρησαν τα παιδιά στα πλαίσια των εξωσχολικών δραστηριοτήτων οι οποίες γίνονταν για τα παιδιά του Δημοτικού στο χώρο του σχολείου τις Παρασκευές απόγευμα και Σάββατο πρωί. Εικαστικά, πινγκ πονγκ, παραδοσιακοί και μοντέρνοι χοροί.

Περάσαμε απροσδόκητα καλά αν και είχαμε όλη τη μέρα έννοια για τον καιρό μια που είχε συννεφιά και έβρεξε λίγο. Η βραδιά τελικά εξελίχτηκε τέλεια, τα σουβλάκια που ψήνονταν κατά τη διάρκεια των παρουσιάσεων ήρθαν την κατάλληλη στιγμή και κάλυψαν την πείνα που άρχισε να γίνεται αισθητή και η ταινία που προβλήθηκε στο τέλος ήταν η καλύτερη χαλάρωση για το κλείσιμο της γιορτής. Κάναμε και μια στάση από το σπίτι των φίλων των κοριτσιών μια που είχε γενέθλια ο Αχιλλέας και επιστρέψαμε σπίτι με την αλλαγή της μέρας, πλήρεις και κατάκοποι!!!

Καλή συνέχεια λοιπόν με την παράσταση του μπαλέτου, με τη γιορτή του Δημοτικού σχολείου που έπρεπε να γίνει χτες βράδυ αλλά μας τα χάλασε η βροχή και θα γίνει την Τρίτη αλλά και με τη γιορτή του παιδικού σταθμού στο τέλος του μήνα!

Αγαπημένες ραβιόλες!

Αυτό είναι δικό μου αγαπημένο. Μπορεί μελλοντικά να γίνει και των κοριτσιών μου!

Τα έφτιαχνε η μαμά μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παιδί. Τις ραβιόλες και τα σπιτικά λαζάνια. Αυτά τα δύο πιάτα τα θυμάμαι χαρακτηριστικά. Για 2 λόγους: μου άρεσαν πολύ και τα δύο γευστικά, αλλά απολάμβανα και τη διαδικασία παρασκευής τους με τη μηχανή των ζυμαρικών και το αγαπημένο μου δισκάκι που έδινε το τέλειο σχήμα στις ραβιόλες!  Επειδή όμως ήταν φαγητά που ήθελαν την προετοιμασία τους, η μαμά μου φρόντιζε τα φτιάχνει κυρίως με αφορμή κάποιο κυριακάτικο τραπέζι...

Η μηχανή για το άνοιγμα του φύλλου έχει ταξιδέψει: από την Ιταλία όπου κατασκευάστηκε, στην Αφρική όπου ζούσαν οι γονείς μου και την αγόρασαν, και πίσω στην Ελλάδα όταν γύρισαν για να ζήσουν για πάντα εδώ! Τώρα τη χρησιμοποιώ εγώ και κάθε φορά νιώθω την ίδια λαχτάρα να δημιουργήσω αυτά τα λαχταριστά γεμιστά τετραγωνάκια!

Ζύμη φτιαγμένη με βασικά συστατικά το αλεύρι και τα αυγά, την ανοίγουμε σε φύλλο χρησιμοποιώντας τη μηχανή ζυμαρικών. Απλώνουμε το φύλλο στο δισκάκι και μετά γεμίζουμε τα βαθουλώματα με τη γέμιση από σκληρά τυριά (ρεγκάτο, πεκορίνο, γραβιέρα) - αυγά - δυόσμο. Καλύπτουμε με φύλλο από πάνω, αλευρώνουμε και με τον πλάστη πιέζουμε να διαχωριστούν οι ραβιόλες. Μόλις είναι έτοιμες τις βράζουμε σε ζωμό κοτόπουλου και σερβίρουμε με τυρί από πάνω (προαιρετικά).

Καλή μας όρεξη!

Ποδήλατο χωρίς βοηθητικές!

Έγινε και αυτό τις τελευταίες μέρες του Μάη!
Η Αναστασία ήταν έτοιμη και αυτό φάνηκε από το ότι σε ένα πρωινό ήξερε πια να κάνει ποδήλατο (και στροφές!) χωρίς τις βοηθητικές. Πήγε με τον μπαμπά μέχρι την πλατεία και σε μία ώρα γύρισε υπερήφανη για το νέο της κατόρθωμα!

Και επειδή, ως γνωστόν, δεν είναι δυνατόν να κάνει κάτι το πρωτότοκο χωρίς να το επιχειρήσει και το δευτερότοκο, την επόμενη μέρα πήγαμε να κάνει απόπειρα και η Γεωργία! Το πείσμα της είναι εντυπωσιακό! Προσπαθούσε αρκετή ώρα αλλά τελικά κατάφερε να το βρει και να κάνει αρκετές πεταλιές μόνη. Δεν είναι άνετη για να κάνει και στροφές αλλά το 'χει! Σύντομα θα το 'χει μάθει τέλεια. Έτσι είχε γίνει και όταν μάθανε να κολυμπούν με μπρατσάκια. Η Γεωργία το έμαθε την ίδια μέρα με την Αναστασία και ας έχουν 2 χρόνια διαφορά. Όλα μαζί τα κάνουν!

Εμείς, ως γονείς, τις βλέπουμε και χαμογελάμε. Μεγαλώσανε και κατακτούν τον κόσμο μέρα τη μέρα. Είναι ωραίο να τα χαζεύεις και να προσπαθείς να τους δίνεις την ευκαιρία να ανακαλύπτουν τις ικανότητές τους!

Τα κατάφερα και εγώ!