Βόλτα στο λιμάνι...

Όλοι περνούν καλύτερα όταν κάνουν κάτι πέρα από τα συνηθισμένα. Κάτι απλό, ίσως αδιάφορο για κάποιους, αλλά συναρπαστικό για τα μάτια των μικρών παιδιών είναι η θέα των καραβιών. Το λιμάνι είναι ένα μέρος που, τις κόρες μας τουλάχιστον, τις ενθουσιάζει! Με αφορμή το ότι η Αναστασία είχε ανειλημμένη(!) υποχρέωση-συνάντηση με τις φίλες της, σκεφτήκαμε να αφιερώσουμε το απόγευμα στη Γεωργία πηγαίνοντάς την στο λιμάνι του Πειραιά. Ήταν πολύ όμορφο απόγευμα, με σχετική ησυχία στο λιμάνι και έτσι βρεθήκαμε στην ακτή Βασιλειάδη με ωραία θέα στην είσοδο-έξοδο των καραβιών. Γνώριμο το μέρος από την προηγούμενη εργασία του μπαμπά, καλή αφορμή και για εμάς να θυμηθούμε τα παλιά!

Αρκετοί αραχτοί στ' αυτοκίνητά τους απολάμβαναν τη θέα, κάποιοι άλλοι ψαρεύανε (αναρωτιέμαι τι, μέσα εκεί!), λίγοι περπατούσαν, ένας τραβούσε φωτογραφίες και εμείς προσπαθούσαμε να πείσουμε τη Γεωργία να μην πλησιάζει στην άκρη της αποβάθρας! Δύσκολη η προσπάθεια αλλά είχα μαζί μου κάτι μπισκοτάκια τα οποία χρησιμοποιήσαμε ως δέλεαρ για να είναι κοντά μας καθώς και για να την βγάλω μερικές, πραγματικά από τις καλύτερές της, φωτογραφίες!

Δύσκολο το έργο ακόμα και για τον μπαμπά!

Το απόγευμα που ο ουρανός παίρνει άλλα χρώματα από τον ήλιο που χαμηλώνει, οι εικόνες είναι υπέροχες!

Το ευχαριστηθήκαμε και οι 3! Ώρα για επιστροφή γιατί έχουμε αφήσει κάποιον πίσω! Την επόμενη φορά που θα περάσουμε την πύλη, εύχομαι να είμαστε (για πρώτη φορά ως οικογένεια) ταξιδιώτες με προορισμό κάποιο από τα υπέροχα νησιά μας!

Deluxe Double Chocolate Cookies ή αλλιώς...Διπλοσοκολατένια μπισκότα!

Συνέχεια των αναζητήσεών μας για τέλεια cookies! Σήμερα φτιάξαμε τη συνταγή της Barbara την οποία ανακάλυψα τυχαίως. Έψαχνα σοκολατένια cookies στο διαδίκτυο όταν "έπεσα" στο blog της. Ο λόγος για τον οποίο επέλεξα να δοκιμάσω τη συνταγή της ήταν γιατί μου άρεσε η τέλεια ιδέα της για να φτιάχνουμε ομοιόμορφα τα cookies μας! Πάντα με δυσκόλευε το κουτάλι της σούπας. Το scoop του παγωτού όμως είναι τέλειο και τα μπισκότα βγήκαν τέλεια σε σχήμα (και γεύση βεβαίως)! Είναι τραγανά από έξω και μαλακά μέσα. Η Αναστασία έφαγε 2 cookies (& μισό που άφησε η Γεωργία!) που είναι ρεκόρ για εκείνη. Η Γεωργία είχε χορτάσει "καθαρίζοντας" κουτάλια, μπωλ και δοχείο μίξερ! Ο μπαμπάς μας, είπε ότι είναι τα καλύτερα cookies που έχουμε φτιάξει! Για να δούμε τι βάλαμε...

Υλικά
110g βούτυρο
200g ζάχαρη
2 μεγάλα αυγά
1/4 κουτ. του γλυκού αλάτι
1 κουτ. γλυκού βανίλια σε υγρή μορφή
200g κουβερτούρα λιωμένη σε bain marie
140g αλεύρι για όλες τις χρήσεις
50g κακάο
1,5 κουτ. γλυκού baking powder
1/3 φλιτζανιού γάλα (προαιρετικά)

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180°C. Σε ένα μπωλ έχουμε λιώσει τη κουβερτούρα σε bain marie. Σε άλλο μπωλ έχουμε κοσκινίσει το αλεύρι, το κακάο και το b.p. Χτυπάμε το βούτυρο σε μέτρια προς δυνατή ταχύτητα και αφού γίνει κρέμα χαμηλώνουμε την ταχύτητα, ρίχνουμε σιγά-σιγά τη ζάχαρη και μετά τα αυγά, το αλάτι και τη βανίλια. Στη συνέχεια προσθέτουμε στο μίγμα βούτυρο-ζάχαρη-αυγά τη λιωμένη κουβερτούρα και μετά τα στερεά υλικά σιγά σιγά και αν θέλουμε το γάλα. Χρησιμοποιώντας το scoop του παγωτού απλώνουμε ομοιόμορφα μπαλάκια σε ταψί στο οποίο έχουμε στρώσει λαδόκολλα. Δεν ανησυχούμε για το σχήμα, διαμορφώνεται κατά το ψήσιμο. Ψήνουμε για ~10λεπτά και τα βάζουμε σε σχάρα να κρυώσουν. Μόλις τα βγάλουμε από το φούρνο είναι τραγανά στην επιφάνεια αλλά μαλακά στο εσωτερικό. Όσο κρυώνουν σκληραίνουν. Το μέγεθός τους είναι περίπου διαμέτρου 3,5cm. Μπορούμε να τα κάνουμε μικρότερα αλλά στην περίπτωση αυτή μειώνουμε λίγο το χρόνο ψησίματος (7-8 λεπτά).

Μπαλέτο;;;

Όταν ήμουν στο γυμνάσιο ασχολήθηκα με το μπάσκετ (η γενιά του '87 βλέπεις!). Μου άρεσε το πόσο δυναμικό άθλημα ήταν, η ένταση, ο αγώνας, ο ιδρώτας και η ενέργεια που κατανάλωνα παίζοντας και ασκούμενη ταυτοχρόνως. Από τότε, δεν ξέρω πώς το είχα δει, δήλωνα ότι αν κάνω κόρη δεν θα ήθελα να ασχοληθεί με μπαλέτο και πολεμικές τέχνες! Το πρώτο δε μου γέμιζε το μάτι για δυναμικό και το δεύτερο θεωρούσα ότι δεν θα της πρόσφερε κάτι. Στη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων ασχολήθηκα με ένα πολύ δυναμικό άθλημα το οποίο λάτρεψα (και λατρεύω ακόμα): την κωπηλασία. Είναι άθλημα με υψηλές απαιτήσεις, έχεις την επαφή με τη φύση και το υγρό στοιχείο, βλέπεις εικόνες που δεν μπορούσες να φανταστείς: γλάρους να πετούν δίπλα στη βάρκα, υπέροχες ανατολές ηλίου, εκπληκτικά ηλιοβασιλέματα και ονειρεμένους χρωματισμούς στον ορίζοντα. Πολλά είπα έτσι; Θα μου πει κανείς που κολλούν όλα αυτά με τον τίτλο της ανάρτησής μου...

Ήρθε λοιπόν η ώρα της λαϊκής έκφρασης "μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις"!

Η κόρη μου η μεγάλη, 6 ετών, λατρεύει τον χορό και την κίνηση. Όπως τα περισσότερα κοριτσάκια αυτής της ηλικίας. Δεν την προέτρεψε κανείς και δεν της μίλησε κανείς γι' αυτά. Ήθελε όμως πολύ να πάει μπαλέτο και σκεφτήκαμε να την πάμε στην σχολή χορού (η οποία είναι και στο άλλο τετράγωνο) να δοκιμάσει και να δει πώς είναι. Της πάει, της αρέσει πάρα πολύ και φέτος τελειώνουμε τη δεύτερη χρονιά και θέλει να πάει και του χρόνου! Και όχι μόνο αυτό: όποτε προκύψει παρακολουθούμε και βραδιές μπαλέτου σχολών χορού!!!

Η τελευταία ήταν της Ερασιτεχνικής και Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού "Νίκης Κονταξάκη"-Νικολέττας Μπακάλη, στης οποίας στο 3ο έτος του επαγγελματικού τμήματος φοιτά η ξαδέρφη του μπαμπά μας! Πραγματοποιήθηκε στο Κολλέγιο Αθηνών και ήταν πολύ όμορφα και τα 3 μέρη της βραδιάς (από όπου και οι φωτογραφίες).

"Chipollino - ο Κρεμμυδούλης"

 

Άντε και στα δικά μας...(γιατί για κωπηλασία δε μας βλέπω!)

Αγαπημένα Playmobil!

Εδώ και μέρες ΟΛΑ τα Playmobil του σπιτιού βρίσκονται σκόρπια σε διάφορα σημεία του σαλονιού! Χάος! Τα έβλεπα κάθε βράδυ αλλά δεν είχα κουράγιο να κάτσω να τα ξεχωρίσω. Εννοείται βέβαια ότι οι κυρίες ούτε να διανοηθούν να τα μαζέψουν. Επιστράτευσα τις απειλές περί ηλεκτρικής σκούπας (αυτό συνήθως πιάνει γιατί αγωνιούν μήπως ρουφήξει τα μικρά κομμάτια που θα τριγυρνούν στο χαλί) αλλά αυτή τη φορά δεν έπιασαν γιατί δεν την εμφάνισα στο σαλόνι να τη βλέπουν και να ανησυχήσουν!

Σήμερα λοιπόν έφτασε η κατάσταση στο απροχώρητο: αν δεν τα μαζέψετε δεν πάτε supermarket! Έγινε, ομολογώ, μια φιλότιμη προσπάθεια. Τα περισσότερα τακτοποιήθηκαν, ενώ η Αναστασία συμμάζεψε το σπίτι των PLAYMOBIL ταξινομώντας κάποια από τα παιχνίδια όπως φαίνεται στη φωτογραφία!

Μου αρέσουν οι λεπτομέρειες που συνοδεύουν πάντα το παιχνίδι της: η μαμά κάτω δεξιά έχει σπασμένο πόδι και της έδωσε να κρατά για στήριγμα το ξύλο του χιονάνθρωπου!! Η μαμά που κάνει μπάνιο έχει μπροστά από τη μπανιέρα τις σαγιονάρες της και αυτή που μαγειρεύει κρατάει στο ένα χέρι το καπάκι της κατσαρόλας! Κάθε φορά που αναλαμβάνει να "τακτοποιήσει" το σπίτι, αναμένουμε με περιέργεια να δούμε πώς θα τα στήσει! Τα παιδιά έχουν και σκηνοθετική άποψη ...

Σοκολατένια πεντανόστιμα μπισκότα!

Η ενασχόλησή μου με τη μαγειρική πάει πολλά πολλά χρόνια πίσω! Από μικρή μου άρεσε να ανακατεύομαι στην κουζίνα, να παρακολουθώ τι φτιάχνει η μητέρα μου, να τρώω βέβαια σχεδόν τα πάντα. Έκανα απόπειρες με διάφορες συνταγές, συνηθισμένες και μη. Αυτό βέβαια ισχύει ακόμα και σήμερα. Το διάστημα αυτό που δεν εργάζομαι έχω βρει χρόνο να ασχοληθώ με μαγειρέματα περισσότερο από ότι τους προηγούμενους μήνες. ΤΕΛΕΙΑ! Οι μικρές κυρίες του σπιτιού μας, λατρεύουν να ανακατεύονται στην κουζίνα μου! Καλό βέβαια και φυσιολογικό στα πλαίσια της παιδικής περιέργειας. Έχει βέβαια και τα μειονεκτήματά του (άνω κάτω την κουζίνα, μάχες ποια θα "καθαρίσει" το μπωλ και εγώ έξαλλη μέσα στο χαμό) αλλά όπως λέει και ο μπαμπάς μας αυτά είναι το λιγότερο μπροστά στην απόλαυσή τους!

Σήμερα φτιάξαμε τα νόστιμα σοκολατένια μπισκότα της αγαπημένης μας φίλης Ερμιόνης, η οποία στο blog της έχει ωραίες συνταγές για μπισκότα και όχι μόνο! Λατρεύω τη σοκολάτα, τη Μερέντα και τα σοκολατένια μπισκότα. Είναι φορές που προτιμώ να φάω ένα καλό σοκολατένιο μπισκότο παρά μια μέτρια σοκολάτα. Η Αναστασία και η Γεωργία φόρεσαν τις ποδιές τους (!) και ετοιμαστήκαμε να τα φτιάξουμε. Να η συνταγή λοιπόν:

Για 15 μεγάλα μπισκότα

80g βούτυρο

100g λευκή ζάχαρη

75g μαύρη ζάχαρη

2 βανίλιες

180g αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 κ.γ. baking powder

1 πρέζα αλάτι

60g κακάο

100g φρέσκο γάλα

3 κουταλιές Μερέντα

Χτυπάμε το βούτυρο με τις ζάχαρες να ανακατευτούν καλά. Προσθέτουμε τις βανίλιες και τη Μερέντα. Σε άλλο μπωλ έχουμε ανακατέψει το αλεύρι με το κακάο, το αλάτι και το baking powder. Τα ρίχνουμε σιγά σιγά στο μίγμα του βουτύρου ρίχνοντας σταδιακά και το γάλα. Βάζουμε το μίγμα στο ψυγείο για 20' αλλά εμείς ξεχαστήκαμε με τη βαβούρα για το ποια θα γλείψει το μπωλ (!) και δεν το βάλαμε.

 

Βάζουμε κουταλιές από το μίγμα σε ταψί στο οποίο έχουμε στρώσει λαδόκολλα. Δεν τα κάνουμε πολύ μεγάλα γιατί φουσκώνουν στο ψήσιμο. Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170°C για max 15'. Βγάζοντάς τα είναι αρκετά μαλακά αλλά τα αφήνουμε να κρυώσουν και τα απολαμβάνουμε μετά!

Αυτοί γράφουν την αλήθεια;

Το Σάββατο πριν τις εκλογές, πήρα εφημερίδα να διαβάσω λίγο και να δω τι συζητείται και τι προβλέπουν για το αποτέλεσμα των εκλογών. Βλέποντάς με η Αναστασία μου λέει:

- Μαμά τι διαβάζεις;

- Να, πήρα μια εφημερίδα να δω τι γράφουν για τις εκλογές.

- Γιατί; Αυτοί γράφουν την αλήθεια;...

Αργοτέρα μου ανακοίνωσε ότι την Τρίτη (σήμερα) θα ψηφίσουν και αυτοί, στο νηπιαγωγείο, για το αγαπημένο τους φρούτο. Είναι κάτι που κάνανε και στον παιδικό σταθμό, όπου ψηφίσανε για το αγαπημένο τους χρώμα. Είναι ωραίο που μέσα από τέτοιες ψηφοφορίες μπαίνουν και τα παιδιά στην έννοια και σημασία του ρήματος "ψηφίζω".

Μακάρι όταν θα έρθει η ώρα να επιλέξουν εκείνα το ποιοι θα κυβερνούν, να είναι τα πράγματα πολύ καλύτερα από ότι προβλέπεται...

Αυτοσχέδιο μόμπιλε!

Τα παιδιά μάς εκπλήσσουν κάθε μέρα με τις ιδέες τους! Έχουν αστείρευτη φαντασία, όρεξη να αυτοσχεδιάσουν και μπορούν να παίζουν με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που φαντάζεται καθένας από εμάς! Κάθομαι λοιπόν στον καναπέ και τις ακούω να γελάνε δυνατά, πονηρά, σαν να σχεδιάζουν κάτι ή όπως όταν έχουν κάτι για το οποίο είναι περήφανες. Ακουλουθεί η κλήση:

-Μαμά έλα να δεις τι κάναμε!

Καταρχάς να πω ότι κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο σε κουκέτα. Μπαίνω λοιπόν στο δωμάτιό τους και μου δείχνουν την παρακάτω σύνθεση των λούτρινων που άλλοτε βρίσκονταν ξεχασμένα στο ράφι...

 

Τώρα κρέμονταν πάνω από το κεφάλι της Γεωργίας σαν αυτοσχέδιο μόμπιλε! Μου φάνηκε πολύ έξυπνη ιδέα για 2 μικρά κοριτσάκια. Το σκέφτηκαν μόνες τους και τα στερέωσαν μόνες τους! Δουλεύουν τα μυαλουδάκια παραπάνω από όσο μπορούμε να διανοηθούμε, σκαρφίζονται διάφορα, προκαλούν χαμόγελα και κάνουν όμορφες τις μέρες μας!

Λουλούδια για την Πρωτομαγιά!

Καλό μήνα λοιπόν! Καλή Πρωτομαγιά! Η φύση είναι στα καλύτερά της: μυρωδιές από όποιο κήπο κι αν περάσεις, πράσινο παντού! Έχει αρχίσει η ζέστη που μας προετοιμάζει για το καλοκαιράκι που πλησιάζει και όλοι ξεμυαλιζόμαστε μικροί μεγάλοι. Η μέρα είναι πια μεγάλη και οι ώρες αρκετές ώστε να μπορούμε να κάνουμε πιο πολλά πράγματα! Χθες η Αναστασία φαγώθηκε:
-Τι θα κάνουμε σήμερα μαμά; Θέλουμε να κάνουμε εργασία (εννοώντας κατασκευή).
Αυτό είναι καθημερινό ερώτημα και θέμα! Για να περάσουμε δημιουργικά τα απογεύματά μας και για να αποφύγουμε διαμάχες οι οποίες οφείλονται στην κούραση, κάνουμε κατασκευές!

Η τελευταία μας ανακάλυψη είναι τα παρακάτω λουλούδια από γκοφρέ χαρτί, τα οποία φτιάχνονται πανεύκολα και το αποτέλεσμα είναι πολύ χαρούμενο και εντυπωσιακό! Την αρχική ιδέα την πήραμε από εδώ (όπου χρησιμοποιούν tissue paper, χαρτί αφής νομίζω πως λέγεται) αλλά κάναμε τροποποιήσεις ανάλογα με το τι υλικά διαθέτουμε!

Για κάθε λουλούδι χρησιμοποιήσαμε λοιπόν:
Ορθογώνια γκοφρέ χρωματιστά χαρτιά (6 φύλλα για το λουλούδι και 2 λωρίδες για τα "φύλλα")
Ξύλινο καλαμάκι για σουβλάκια
Συρματάκι πίπας
Ψαλίδι
Κόλλα

Κόβουμε ορθογώνια κομμάτια 20*30cm από τα επιθυμητά χρώματα. Τα βάζουμε το ένα πάνω στο άλλο. Τα διπλώνουμε από τη μικρή πλευρά φτιάχνοντας κάτι σαν ακορντεόν και στη μέση το στερεώνουμε με συρματάκι πίπας.

Κόβουμε καμπυλωτά τις άκρες. Ανοίγουμε προσεκτικά τα πέταλα σηκώνοντας προς το κέντρο τα φυλλαράκια του χαρτιού.

Στερεώνουμε ανάμεσα στα άκρα του σύρματος λωρίδα πράσινο γκοφρέ για φύλλα και τυλίγουμε το υπόλοιπο συρματάκι γύρω από το ξύλινο καλαμάκι.

Καλύπτουμε το ξυλάκι με μια λωρίδα πράσινο γκοφρέ χαρτί ώστε να φαίνεται σαν κοτσάνι.
Έτοιμο!

Σημ.: Το γκοφρέ δεν τσακίζει το ίδιο καλά όπως το tissue paper, το αποτέλεσμα όμως είναι αρκετά καλό και έτσι!

Αυτά για τις δασκάλες μας...