Μπήκαμε στο φθινόπωρο αν και ο καιρός, από άποψη θερμοκρασιών, δεν το δείχνει. Καλή σχολική χρονιά ευχόμαστε όλοι, αν και κατά βάθος τη φοβόμαστε γενικώς αυτή τη χρονιά που έρχεται...
Εμείς είμαστε σε κλίμα σχολικό. Η Αναστασία περιμένει πως και πως να αρχίσει το σχολείο! Θα πάει Α' Δημοτικού και έχει ανυπομονησία. Πήγαμε και διαλέξανε και οι δύο τις τσάντες τους αλλά για τη Γεωργία...μέχρι εκεί! Ξεκίνησε προνήπιο αυτή την εβδομάδα και πήγαμε γκρινιάζοντας και κλαίγοντας και τις 2 φορές! Πέρα από το ψυχοφθόρο της διαδικασίας, αναρωτιέμαι αν είναι παροδικό ή θα μας ακολουθεί στα σχολικά μας χρόνια αυτή η απροθυμία για το σχολείο. Πέρσι με βοήθησαν πολύ οι πίνακες επιβράβευσης και από αύριο κιόλας θα ξεκινήσω και πάλι τη χρήση τους...
Η δήλωση της Γεωργίας σήμερα λίγο πριν κοιμηθεί ήταν η ακόλουθη η οποία με έκανε να προβληματιστώ αλλά και να γελάσω από μέσα μου:
- Μαμά, ο Θεός δεν έπρεπε να κάνει 2 λάθη.
- Τι λάθη Γεωργία μου;
- Το ένα είναι ότι πεθαίνουμε και το άλλο ότι πάμε σχολείο!!!!
Της εξήγησα ότι κατανοώ το πρώτο (έχει ανησυχίες τελευταία με τον θάνατο χωρίς να έχει συμβεί κάτι) αλλά ότι για το δεύτερο δεν έχει δίκιο καθώς εκεί κάνουμε και μαθαίνουμε πολλά πράγματα, γνωρίζουμε ανθρώπους κλπ. Ξέρω ότι δεν την έπεισα τελικά αλλά κάτι έπρεπε να της πω εκείνη τη στιγμή για να χαλαρώσει και να σκεφτεί κάτι άλλο. Εύχομαι και θα προσπαθήσουμε να το ξεπεράσει γιατί είναι κρίμα από τόση μικρή ηλικία να βασανίζεται με τέτοιες σκέψεις...
 |
| Η τάξη όπως την έστησαν με τα Playmobil! |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου