Χαμόγελα...

Μεσημέρι, κάθομαι λίγο κλεφτά στον υπολογιστή, έχω μέρες να επισκεφθώ αγαπημένα ιστολόγια και σκέφτηκα να το κάνω τώρα. Οι μικρές παίζουν στο δωμάτιό τους, ζωγραφίζουν και συζητούν. Είναι από τις ήρεμες φάσεις που περνούν μέσα στη μέρα. Μέχρι να γίνει το μπάμ! Ξέρετε όσοι έχετε παιδιά: με αφορμή κάτι ανύπαρκτο ξεσπά μάχη με μαλλιοτραβήγματα και φωνές. Εγώ όμως τώρα ακούω γέλια πονηρά! Τι κάνανε και ξεκαρδίζονται; αναρωτιέμαι...

Και εμφανίζονται μπροστά μου με χαμόγελο μέχρι τα αυτιά δείχνοντάς μου τα χεράκια τους.

Η Γεωργία σχεδίασε χαμογελάκι και στον παράμεσο!

 

Προσπαθήσανε να ζωγραφίσουνε και τις πατούσες τους αλλά δεν είναι για φωτογραφία το έργο αυτό! Βρίσκουν τρόπο πάντως να με αιφνιδιάζουν και να με κάνουν να γράφω και να μιλώ για αυτές. Ασχέτως αν μία ώρα πριν είχαμε γίνει μπίλιες με τις κόντρες τους!!!