Τα γλυκάκια για τη γιορτή της Αναστασίας

Πλησιάζει η γιορτή της Αναστασίας.

Διάλογος:

-Αναστασία να πάρουμε γλυκάκια να κεράσεις τους συμμαθητές σου  για τη γιορτή σου;

-Όχι μαμάααα... Να μου φτιάξεις κάτι εσύ. Δεν θέλω να παίρνω αυτά που είναι απ' έξω.

Καλομάθαμε λοιπόν και τώρα τι να φτιάξω;;; Σίγουρα κάτι σοκολατένιο. Θα φτιάξω τα αγαπημένα μου σοκολατάκια fudge, θα τα κόψω σε μεγάλα κομμάτια, θα τα βάλω σε χάρτινες θηκούλες muffins και μετά σε σακουλάκια. Αυτό σκέφτηκα και αυτό έκανα τελικά και να το αποτέλεσμα, νόστιμο και όμορφο!

Είναι πανεύκολα, πιο πολλή ώρα περνάς για τη συσκευασία παρά για την προετοιμασία!

Το διασκέδασα πολύ γιατί χωρίς να το έχω προσχεδιάσει, βρέθηκα να έχω όλα εκείνα που χρειαζόμουν για τη συσκευασία των κερασμάτων και μάλιστα έδεσαν τέλεια μεταξύ τους! Να σημειώσω ότι μας βοήθησε και η γιαγιά η Γεωργία για το πακετάρισμα!!

Yummy yummy...

Για την παρασκευή περίπου 50 (χορταστικών) κομματιών χρειάστηκα:

Το ζαχαροπλαστείο του σχολείου (2014)...

Ήρθε πάλι η μέρα να ετοιμάσουμε, όπως και πέρσι, τα γλυκάκια για το ζαχαροπλαστείο του σχολείου. Είναι αναπόφευκτο τέτοια μέρα να θυμάμαι πιο έντονα τον Φώτη...

Αλλά επειδή η ζωή συνεχίζεται πρέπει να τη γλυκαίνουμε με όποιο τρόπο μπορούμε!

Αποφάσισα φέτος να φτιάξω τα αγαπημένα μου fudge σοκολατάκια τα οποία τύλιξα σε λαδόκολλα σαν καραμελίτσες και τα μοίρασα σε δύο σακουλάκια.

Οι εικόνες που μας μένουν...

Επιστρέφω από τη δουλειά και περιμένοντας στο φανάρι της Αλίμου αποζημιώνομαι με την εικόνα από τα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας!

Ευτυχώς κάτι κατάφερε να απαθανατίσει το ταπεινό μου κινητό!

Περιήγηση στο αισθητικό δάσος της Καισαριανής!

Τι όμορφα πράγματα μπορείς να κάνεις μέσα στην πόλη! Αρκεί να το ψάξεις, να βρεις χρόνο, να το βάλεις προτεραιότητα!

Αυτή τη φορά ταίριαξαν τα προγράμματά μας (εμείς χάσαμε την προπόνηση volley αλλά δεν έγινε και κάτι) και βρεθήκαμε παρέα με φίλους στο αισθητικό δάσος της Καισαριανής όπου η Φιλοδασική...

Ζυθογνωσία 2014

Τώρα θα μου πείτε: τι σχέση έχουν τα παιδιά με τη ζυθογνωσία;

Ο φίλος και πρώην συμφοιτητής μας ο Μιχάλης είναι στέλεχος της Ροδίτικης ζυθοποιίας VAP.

Στις 2 Νοεμβρίου, λοιπόν, οργανώθηκε στην Αίγλη του Ζαππείου η "Ζυθογνωσία", η πρώτη έκθεση αφιερωμένη στις μικροζυθοποιίες και στις μπίρες υψηλής ποιότητας.

Μας είχε προσκαλέσει ο Μιχάλης και ήταν μια καλή ευκαιρία να τον δούμε αλλά και να επισκεφθούμε την ιδιαίτερη αυτή έκθεση στον πολύ όμορφο αυτό χώρο.

Ήταν μια ωραία, διαφορετική εμπειρία. Μπίρες πολλές και ιδιαίτερες με προέλευση από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Αν και δεν είμαι fun της μπίρας, ό,τι δοκίμασα μου άρεσε.

Τα κορίτσια δοκίμαζαν... κριτσίνια. Τα συνοδευτικά δηλαδή!

Α, επίσης φωτογράφιζαν! Είχαν βουτήξει τη μηχανή και τραβούσαν ό,τι έβλεπαν. Να ένα δείγμα παρακάτω...

Μία επίκαιρη ατάκα!

Περσινή ατάκα βέβαια αλλά τη βρήκα ξεφυλλίζοντας το μικρό μου ημερολόγιο όπου τις καταγάφω! Τι γέλιο πέφτει κάθε φορά! Αν δεν τα γράφαμε είμαι βέβαιη ότι ούτε τις μισές δεν θα θυμόμασταν τώρα. Αφού πολλές φορές αναρωτιέμαι πότε το είπαν και μου φαίνεται τόσο μακρινό...

Η Αναστασία λοιπόν πέρσι χτενίζοντας τη Γεωργία:

Αναστασία: Α, εγώ είμαι από την Ιταλία.
Γεωργία: Από αυτή που μας έκανε τον πόλεμο;
Αναστασία: Όχι, εγώ δεν είχα γεννηθεί τότε! Γεννήθηκα όταν είχαμε γίνει φίλοι πια!!!!


Η γιορτή του σχολείου ήταν πολύ όμορφη. Τη διοργάνωσαν τα δύο τμήματα της τετάρτης Δημοτικού και είχε από όλα. Ποιήματα, σκετσάκια, τραγούδια και χορό...

Πρωτότυτος και ο τρόπος παρουσίασης μέρους του ποιήματος "Ειρήνη" του Γιάννη Ρίτσου. Επτά κοριτσάκια είχαν στις πλάτες τους από μία σελίδα Α4 όπου είχαν γράψει κάποιο στίχο.

Ένα ένα γύριζε και έλεγε τη δική του στροφή...

Γιάννη Ρίτσου, «Ειρήνη»

Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα,
είναι η ειρήνη.

Ο πατέρας που γυρνάει τ' απόβραδο μ' ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια
μ' ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα
κ' οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του
είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο,
είναι η ειρήνη.

Όταν οι ουλές απ' τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους που 'σκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα
και στις καρδιές που 'καψε η πυρκαϊά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κ' οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το βράδι,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκίνητου στο δρόμο δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,
και το άνοιγμα του παράθυρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός
γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κ' ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.
Τότε που τα στάχυα γέρνουν τόνα στ' άλλο λέγοντας: το φως το φως, το φως,
και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως
είναι η ειρήνη.

Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,
τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα
τότε που τ' ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ' το σύγνεφο
όπως βγαίνει απ' το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο
είναι η ειρήνη.

Τότε που η μέρα που πέρασε
δεν είναι μια μέρα που χάθηκε
μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδι
κ' είναι μια κερδισμένη μέρα κ' ένας δίκαιος ύπνος
τότε που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του
να κυνηγήσει τη λύπη απ' τις γωνιές του χρόνου
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού
είναι τ' αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.
Όταν λες: αδελφέ μου — όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε
όταν χτίζουμε και τραγουδάμε
είναι η ειρήνη.

Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο τόπο στην καρδιά
κ' οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα δάχτυλα την ευτυχία,
τότε που το μεγάλο γαρύφαλλο του δειλινού
το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής κι ο προλετάριος
είναι η ειρήνη.

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας.
Μονάχα αυτό.
Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.
Και τ' αλέτρια που χαράζουν βαθειές αυλακιές σ' όλη τη γης
ένα όνομα μονάχα γράφουν:
Ειρήνη. Τίποτ' άλλο. Ειρήνη.

Πάνω στις ράγες των στίχων μου
το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον
φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα
είναι η ειρήνη.

Αδέρφια μου,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει
όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.
Δόστε τα χέρια, αδέρφια μου,
αυτό 'ναι η ειρήνη.



Ευχόμαστε του χρόνου η κατάσταση στον κόσμο να είναι καλύτερη...

Παγκόσμιο πρωτάθλημα παράκτιας κωπηλασίας!

Αυτό θα άρεσε στις μικρές αν μπορούσα να τις πάρω μαζί μου!

Το είχα βάλει στο μάτι από το καλοκαίρι:

Διοργάνωση παγκοσμίου πρωταθλήματος παράκτιας κωπηλασίας στη Θεσσαλονίκη!

Χμμμμ! Αφορμή για ένα ταξιδάκι στην όμορφη πόλη. Η παιδική μου φίλη και κουμπάρα ζει εκεί, ευκαιρία να τους δω. Έκλεισα, έτσι για πλάκα, το εισιτήριο τον Αύγουστο μια που βρήκα αεροπορικό με μόλις 45ευρώ πήγαινε-έλα! Θα ήθελα να πάμε οικογενειακώς αλλά αυτό ήταν πρακτικώς αδύνατο!

Έτσι Πέμπτη 17/10 έφυγα από τη δουλειά με ένα full σακίδιο για ένα τετραήμερο μόνη στη Θεσσαλονίκη. Πέρασα τέλεια! Βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης...

Το καναρίνι της Ισμήνης

Η Ισμήνη (βαφτιστήρα μου) απέκτησε καναρίνι, τον Ωρίωνα. Όταν πήγαμε να την δούμε τα κορίτσια εντυπωσιάστηκαν. Βέβαια πρόκειται για ένα γλυκύτατο πουλάκι όπως φαίνεται και στη φωτογραφία την οποία, φυσικά, τράβηξαν οι μικρές!

Στη συνέχεια διαπίστωσα ότι η Γεωργία έχει τραβήξει και βίντεο με το καναρίνι χρησιμοποιώντας το κινητό μου! Δεν μπορώ να μη το συμπεριλάβω στο blog μας...

Πρώτη μέρα σχολείο!

Καλή σχολική χρονιά!
Είπαμε να τις γλυκάνουμε πρώτη μέρα σήμερα και έτσι έφτιαξα σοκολατάκια μαργαρίτες, τα συσκεύασα και τις περιμένανε το πρωί που ξυπνήσανε!

Η Γεωργία πάει Δημοτικό πλέον και μας φαίνεται απίστευτο πώς πέρασε ο καιρός (αυτή τη φράση νομίζω θα την πω πολλές φορές στα επόμενα χρόνια!).

Οι διακοπές μας!

Διακοπές στο Καραβοστάσι Θεσπρωτίας...

Υπέροχη παραλία, πολύ πράσινο, ωραία θέα από το δωμάτιο του ξενοδοχείου, υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Δε θέλουμε και πολλά ακόμα από τις διακοπές μας (εμείς τουλάχιστον!). Το Ιόνιο το αγαπάμε και είχαμε πολλά χρόνια να πάμε. Από το 2007, τότε που η Αναστασία ήταν μόλις 16 μηνών, η Γεωργία ήταν μια κουκιδίτσα στην κοιλιά μου και πήγαμε για ένα τετραήμερο στο Κάστρο Κυλλήνης. Από τότε, όλο κάτι γινόταν και δεν το αποφασίζαμε να κινηθούμε προς τα εκεί. Φέτος είπαμε να κάνουμε εκεί διακοπές και πραγματικά το ευχαριστηθήκαμε.

Στο ξενοδοχείο ακούγονταν τα τιτιβίσματα των χελιδονιών και οι εικόνες των νεοσσών που περίμεναν στις φωλιές τη μαμά να τα ταΐσει ήταν πραγματικά εντυπωσιακή για τις μικρές μας!

Το τέλος της σχολικής χρονιάς και των "μικρών" σχολείων!

Η γιορτή του νηπιαγωγείου ήταν μια ιδιαίτερη μέρα για εμάς.

Ήταν πολύ όμορφα στημένη, με θέμα τους θεούς του Ολύμπου και συμμετοχή δική μας αφού κατασκευάσαμε με απλά υλικά τις στολές των παιδιών μας. Η Γεωργία ήταν Άρτεμις και καταφέραμε να έχουμε μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση!!! Χρησιμοποιώντας ένα κομμάτι πράσινης φόδρας, με ζικ-ζακ γαζιά στις ραφές, μισό μέτρο χρυσή κορδέλα για τα πιασίματα στους ώμους και ενάμιση μέτρο χρυσό κορδόνι για ζώνη, είχαμε το αποτέλεσμα της φωτογραφίας! Μια κορδέλα με μαίανδρο για τα μαλλιά στα οποία είχα κάνει 2 γαλλικές πλεξούδες που ενώνονταν πίσω και η μικρούλα μας ήταν έτοιμη! Το τόξο συμπλήρωνε την εμφάνισή μας αλλά άντεξε μόλις...2 μέρες! Όλα τα παιδάκια έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Είχαν δουλέψει το έργο τους πολύ καλά και αυτό φάνηκε!

Τέλος λοιπόν με τα μικρά σχολεία! Τράβηξα μερικές φωτογραφίες από τη δουλειά της χρονιάς που πέρασε. Μείναμε απολύτως ικανοποιημένοι από όλα έκαναν με τις δασκάλες τους λαμβάνοντας υπόψη ότι ήταν περίπου 35 παιδιά με 2 νηπιαγωγούς σε μια σχετικά μικρή αίθουσα...

Playmobil και πάλι...

Δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι τα Playmobil είναι το καλύτερό μας παιχνίδι! Γι' αυτό και έχουμε επενδύσει σε αυτά έχοντας αποκτήσει μια ικανοποιητική συλλογή.

Και κάθε φορά που παίζουν με αυτά και αυτοσχεδιάζουν τόσο όμορφα πράγματα, κοιταζόμαστε με τον Παναγιώτη και συμφωνούμε ότι είναι δημιουργική απασχόληση. Βέβαια θέλουν κάθε φορά που θα τα στήσουν να τα βγάλουν μια φωτογραφία. Ομολογουμένως, όμως, αξίζει να απαθανατίζουμε τέτοιες στιγμές γιατί δεν επαναλαμβάνονται! Ιδού το pet shop...

...και το σαλόνι-κουζίνα. Μέχρι και τραπεζομάντηλο με βάζο και λουλούδια στήσανε στο τραπέζι! Η Αναστασία ζωγράφισε και χαλί για το σαλόνι! Εκείνη έχει περισσότερη υπομονή και επιμελείται τέτοιου είδους λεπτομέρειες! Από 2 χρονών παίζει με αυτά και είναι το πιο διαχρονικό τους παιχνίδι.

 

Και όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες...το jenga μας, έχει γίνει διαχωριστικό υλικό χώρων!!!

Υπέροχες μελωδίες...

Στον ΙΑΝΟ. Κυριακή23 Φεβρουαρίου, η Ευανθία Ρεμπούτσικα παρέα με αγαπημένους της μικρούς φίλους και 5 σολίστες μουσικούς παρουσίαζαν την παιδική συναυλία με τίτλο από το ομώνυμο cd "Τι λέει η αλεπού;". Πρόκειται για τραγούδια από μύθους του Αισώπου!

Λατρεύω τη μουσική της. Με ταξιδεύει. Με μαγεύει. Ευκαιρία λοιπόν να την "συστήσω" στις κόρες μας!

Πήγαμε μαζί με τη μικρή μας βαφτιστήρα και τον αδερφούλη της και περάσαμε τέλεια!

Για μέρες τραγουδάγαμε: Τι βλάκας που είσαι κύριε κόρακα...

 

Καθισμένοι στο χαλί περιμένουμε να αρχίσει η συναυλία!

Γυρνώντας στο αυτοκίνητο περάσαμε έξω από τα κτίρια του Πανεπιστημίου...

Δηλώσεις Γεωργίας!

Η Γεωργία είναι ακόμα στην ηλικία που κάνει δηλώσεις και εμείς (κρυφο)γελάμε! Να τι μου είπε τις προάλλες ενώ καθόμασταν αγκαλίτσα:

- Μαμά μου, μυρίζεις ωραία. Σαν λουλόυδι που έχει μόλις ανθίσει!

Την επόμενη μέρα έγινε ο εξής διάλογος:

-Μαμά άμα πεθάνεις θα είναι ωραία.

Κόκκαλο εγώ και αναρωτιέμαι μέσα μου τι να εννοεί.

-Άμα πεθάνω θα είναι ωραία;

-Ναι, εννοώ ότι μπορεί να έχει ωραία θέα εκεί ψηλά!

 Το "πεθάνεις" ήταν γενίκευση απ' ό,τι κατάλαβα!

Λατρεύω τι στιγμές που σου πετάνε εκφράσεις και σε στέλνουν!

Να και πως έστεισαν το σπίτι των Playmobil αυτή τη φορά:

Λίγο πριν το 2014...

Παραμονή Πρωτοχρονιάς την περάσαμε, όπως κάθε χρόνο, οικογενειακώς! Είναι μια βραδιά που, όπως όλα τα παιδιά, την περιμένανε πώς και πώς τα κορίτσια.
Φτιάξαμε νόστιμες λιχουδιές τις οποίες συμπεριλάβαμε στο μενού που φτιάξαμε για τους καλεσμένους μας (θεία, γιαγιάδες και παππούς) και το οποίο φωτογράφισε η Γεωργία:

 

Για κυρίως πιάτο μαγείρεψα χτένι με λαχανικά, μια υπέροχη συνταγή της Αργυρούς! Το κρέας απίστευτα μαλακό και γεμάτο γεύση από το εκπληκτικό μίγμα των λαχανικών σε συνδυασμό και με τη μαυροδάφνη! Άρεσε σε όλους και αυτό με έκανε πολύ χαρούμενη...

Ο Άγιος Βασίλης μας επισκέφθηκε εκεί λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος με διάφορα καλούδια για όλους και φυσικά με ένα γράμμα-μήνυμα για τα κορίτσια!

Η γιαγιά Γεωργία έφτιαξε για άλλη μια χρονιά τη βασιλόπιτα, σούπερ νόστιμη και αρωματική!

Ο Mickey και η Minnie άραξαν στον καναπέ...

Λίγες μέρες πριν φύγει το2014 είχαμε επισκεφθεί και την Ισμήνη μας. Είχε φτιάξει μαζί με το μπαμπά της ένα μπισκοτόσπιτο και περιμένανε τα κορίτσια να το περιποιηθούν!

 

Μας χάρισε μια γλυκύτατη καρτούλα που έφτιαξε με τη μαμά της!

Μια ακόμα φωτογραφία τραβηγμένη από τη Γεωργία!

Ξέχασα να γράψω, σε προηγούμενες αναρτήσεις, ότι την ημέρα των γενεθλίων μου, η Αναστασία έστρωσε έτσι το τραπέζι:

Και για το τέλος, μια ζωγραφιά της Γεωργίας από το νηπιαγωγείο, λίγο πριν κλείσουν για Χριστούγεννα:

Καλή χρονιά να έχουμε!!!