Οι διακοπές μας!

Διακοπές στο Καραβοστάσι Θεσπρωτίας...

Υπέροχη παραλία, πολύ πράσινο, ωραία θέα από το δωμάτιο του ξενοδοχείου, υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Δε θέλουμε και πολλά ακόμα από τις διακοπές μας (εμείς τουλάχιστον!). Το Ιόνιο το αγαπάμε και είχαμε πολλά χρόνια να πάμε. Από το 2007, τότε που η Αναστασία ήταν μόλις 16 μηνών, η Γεωργία ήταν μια κουκιδίτσα στην κοιλιά μου και πήγαμε για ένα τετραήμερο στο Κάστρο Κυλλήνης. Από τότε, όλο κάτι γινόταν και δεν το αποφασίζαμε να κινηθούμε προς τα εκεί. Φέτος είπαμε να κάνουμε εκεί διακοπές και πραγματικά το ευχαριστηθήκαμε.

Στο ξενοδοχείο ακούγονταν τα τιτιβίσματα των χελιδονιών και οι εικόνες των νεοσσών που περίμεναν στις φωλιές τη μαμά να τα ταΐσει ήταν πραγματικά εντυπωσιακή για τις μικρές μας!

Μια εβδομάδα με πολλά μπάνια, βόλτες και υπέροχες εικόνες.

Λατρέψαμε τη διαδρομή, μέσα από χωράφια γεμάτα καλαμποκιές, μέχρι τις πηγές του Αχέροντα με τα παγωμένα νερά. Περπατήσαμε το μονοπάτι που οδηγούσε μέχρι τις πιο κοντινές και προσβάσιμες από ξηρά πηγές. Άκουγες το νερό να κυλά και έβλεπες εικόνες σαν και αυτή:

Τα βράδια μετά το δείπνο, τα παιδιά μαζεύονταν στο χώρο δίπλα στην πισίνα όπου τη μια μέρα είχε προβολή ταινίας και την άλλη χορό. Με το τελευταίο ρίξαμε τρελό γέλιο με τον Παναγιώτη, χαζεύοντας τη Γεωργία η οποία προσπαθούσε να ακολουθήσει τις κινήσεις της κοπέλας που τα απασχολούσε. Γέλιο μετά δακρύων καθώς η μικρούλα μας έμπλεκε τα πόδια και τα χέρια της κάποιες φορές! Μέχρι που φύγαμε πάντως είχε βελτιωθεί αισθητά!

Πήγαμε στα Σύβοτα, στη Μπέλα Βράκα. Απίστευτο το πέρασμα στο νησάκι περπατώντας μέσα στο νερό, καθώς και το πέρασμα μέσα από αυτοσχέδιο μονοπάτι για να φτάσουμε στην άλλη παραλία του νησιού...

Η Εγνατία οδός ήταν προκλητικά κοντά μας και έτσι αποφασίσαμε να επιστρέψουμε από εκεί, με σκοπό να σταματήσουμε στο Μέτσοβο όπου πάντα ήθελα να πάω. Πραγματικά πολύ όμορφο μέρος. Καταπράσινο, γραφικό αλλά και πολύβουο. Προσπαθώντας να βρούμε μέρος να αφήσουμε το αυτοκίνητο παρκάραμε έξω από τον Αβερώφειο κήπο. Ένας χώρος δέκα στρεμμάτων γεμάτος δέντρα και αναρίθμητα φυτά. Μια εκκλησία, του Αγ. Γεωργίου, βρίσκεται στον κήπο καθώς και παιδική χαρά. 

Α, έχει υπέροχη θέα. Και ηρεμία!

Αγοράσαμε τα τυράκια μας, Μετσοβόνε και διάφορες γραβιέρες, και αναχωρήσαμε με τελικό στόχο της ημέρας, να φτάσουμε για μια διήμερη στάση στη θεία Μαρίνα στην Ερέτρια. Πολύωρο τελικά το ταξίδι της επιστροφής αλλά συνάμα ήταν και γεμάτο.
Στην Ερέτρια ήταν και η γιαγιά Γεωργία με τον παππού Γιώργο. Οι μικρούλες μας τα έδωσαν όλα! Έπαιξαν στον κήπο, κατάβρεξαν τον θείο Μελέτη και φυσικά δεν ήθελαν να φύγουν. Γυρίσαμε σπίτι και γιορτάσαμε όλοι μαζί τα γενέθλια του παππού (13/8) και τη γιορτή του μπαμπά μας (15/8) στο σπίτι μας. Ήρθε και ο μικρός ξαδερφούλης...

Από Δευτέρα 18/8 επέστρεψα εγώ σε ρυθμούς δουλειάς και σε λίγο θα κάτσουν και οι υπόλοιποι κατεργάρηδες στους πάγκους τους.

Και του χρόνου να είμαστε καλά να περάσουμε ανέμελα!