Βόλτα στο Μουσείο Συναισθημάτων Παιδικής Ηλικίας

Ήταν καιρός που ήθελα να πάμε με τα παιδιά στο ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ. Μου είχαν πει ότι είναι ωραία εμπειρία και περίμενα να βρούμε ευκαιρία να το επισκεφθούμε. Και φυσικά οι γιορτινές μέρες προσφέρονται για δραστηριότητες. Κανονίσαμε με μια φίλη της Αναστασίας και πήγαμε όταν φιλοξενούσε την έκθεση "Γεια σου κύριε Φόβε". Μια διαδραστική έκθεση για τους διαφορετικούς φόβους που νιώθουν τα παιδιά και πώς να ζήσουν μαζί τους καλύτερα.

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και η διάθεσή μας η καλύτερη. Φτάσαμε λοιπόν στο Μουσείο Συναισθημάτων Παιδικής Ηλικίας το οποίο στεγάζεται σε ένα μικρό διατηρητέο κτίριο που βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου Φιλοπάππου κοντά στο Ηρώδειο. Ένας πολύ όμορφος και ζεστός  χώρος άνοιξε την πόρτα του και για εμάς!

Στις δύο αίθουσες του μουσείου υπήρχαν γωνιές στις οποίες τα παιδιά καλούνταν να εκφράσουν και να επεξεργαστούν τους φόβους τους.

Υπήρχε η γωνιά "Πώς αλλιώς λέμε φοβάμαι;"

"Ο πύργος που φυλακίζει... τους φόβους!"

 

Τα παιδιά δίνουν μορφή στους φόβους με μια ζωγραφιά! Και μετά... 

...τους φυλακίζουν στον πύργο! Η Γεωργία ζωγράφισε ένα ανθρωπάκι και έγραψε με τον τρόπο της (γιατί ακόμα δεν έχουμε μάθει να γράφουμε) ότι φοβάται τους ανόητους ανθρώπους!!!

"Αντικείμενα που καθησυχάζουν τους φόβους μας"

Αγκαλιά και μουσική για την Αναστασία...

 ...ύπνος για τη Γεωργία.

"Ποιος φοβάται τι;"

 

Ο φόβος είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα των ανθρώπων. Και σε συτό το παιχνίδι φαίνεται πως όλοι φοβόμαστε. Μικροί και μεγάλοι, γονείς και παιδιά, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο.

 

"Ο φόβος για τις σκιές"

 

Το παιχνίδι με τις σκιες βοηθάει τα παιδιά να τις γνωρίσουν καλύτερα, να τις δημιουργήσουν τα ίδια και να εξοικιωθούν μαζί τους!

"Που κρύβεται ο φόβος;", "Ο φόβος στους ήχους", "Φόβοι στο σπίτι ή ασφάλεια στο σπίτι;", "Σκάλες", "Ο φόβος ανάμεσα στα ζώα" ήταν μερικά από τα υπόλοιπα εκθέματα. Όλα κέντρισαν το ενδιαφέρον των παιδιών και μας προβλημάτισαν όλους. Γονείς και παιδιά. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι δόθηκε αφορμή να εκφραστούν τα παιδιά, κάτι που έγινε και τις επόμενες μέρες...

Μετά την περιήγηση στην έκθεση παρακολουθήσαμε το εργαστήρι με καλικαντζαρομαγειρέματα όπου μιλήσαμε για επιθυμίες, φτιάξαμε ένα παραμύθι και στο τέλος ζωγραφίσαμε όλοι, μικροί και μεγάλοι, το δικό μας ξωτικό. Το ξωτικό που έχει όνομα και μια μαγική δύναμη, την οποία αντλεί από ένα παιχνίδι. Να τι έφτιαξαν οι μικρούλες μας!

Ήταν μια ιδιαίτερη έκθεση, καλοφτιαγμένη και εμείς φύγαμε με ένα χαμόγελο και δώσαμε ραντεβού για την επόμενη έκθεση που θα φιλοξενηθεί εκεί...

Ο Φώτης που έφυγε νωρίς...

Το τηλεφώνημα στις 15/12 που αναστάτωσε τη μέρα και τη ζωή μας ήταν από τον αδερφό της κουμπάρας μας ο οποίος ανακοίνωσε στον μπαμπά μας ότι ο κουμπάρος μας Φώτης (και πατέρας της μικρής μας βαφτιστήρας Λουκίας) δεν είναι πια κοντά μας.

Ήμουν σπίτι και έφτιαχνα τα γλυκά για το ζαχαροπλαστείο του σχολείου όταν χτυπάει το τηλέφωνο και ο Παν μου ανακοινώνει ότι ο Φώτης πέθανε. Τι; Ο Φώτης; Πώς έγινε αυτό; Είναι δυνατόν; Πριν 2 βδομάδες πίναμε κρασάκι και τρώγαμε μαζί και τώρα μου λες ότι έφυγε; Απλώς ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ...

Αμέτρητα γιατί, στεναχώρια, σκέψεις για το φίλο μας που έφυγε τόσο γρήγορα χωρίς να ζήσει την οικογένειά του, σκέψεις για τη φίλη μας που έχασε το σύντροφό της, για τα παιδάκια τους που πριν καν γίνουν 4 χρονών έχασαν τον πατέρα τους. Για το πόσο αλλάζει η ζωή σου από τη μία στιγμή στην άλλη και πόσο ασήμαντα είναι όλα αυτά για τα οποία φθειρόμαστε καθημερινώς...

Ο Φώτης ήταν πολύ καλό παιδί, χαμηλών τόνων, είχε χιούμορ, ήταν λιγομίλητος αλλά αγχώδης...

Δεν περνά μέρα να μην τον σκεφτούμε, να μη συζητήσουμε το πόσο στοίχισε σε όλους η απώλειά του.

Δεν αλλάζει κάτι πια. Οι δικοί του και όλοι συνεχίζουμε τη ζωή μας, τα παιδάκια του και η φίλη μας θα πάρουν τον δρόμο τους. Ο Φώτης όμως δεν θα είναι πια μαζί μας και μας λείπει ήδη...

Το Ζαχαροπλαστείο του σχολείου...

Κάθε χρόνο, τη μέρα που παίρνουν τα παιδιά βαθμούς στο σχολείο πριν τα Χριστούγεννα, ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του Δημοτικού, "ανοίγει" ένα ζαχαροπλαστείο στο οποίο πωλούνται γλυκά φτιαγμένα από μαμάδες και παιδιά. Τα έσοδα από τις πωλήσεις πάνε για την αγορά κάποιου αντικειμένου που έχει ανάγκη το σχολείο.

Πέρσι δεν είχαμε καταφέρει να ετοιμάσουμε κάτι και περίμενα πως και πως να το κάνουμε φέτος. Το ίδιο και η Αναστασία. Αποφασίσαμε για φέτος να φτιάξουμε σοκολατένια μπισκότα (τα περιβόητα, παρουσιασμένα σε πολλά food blogs, Dark Chocolate Sugar Cookies) και γεμιστά σοκολατάκια. Όλα τα γλυκά και οι κατασκευές θα παραδίνονταν την Κυριακή 15/12 για να πωληθούν τη Δευτέρα 16/12 το απόγευμα.

Το Σάββατο 14/12 ξεκινήσαμε την παρασκευή τους με πολλή χαρά. Συμμετείχαν και οι δυο με ενθουσιασμό και άποψη για κάθε στάδιο.

Τα μπισκοτάκια ήταν το ίδιο βράδυ έτοιμα και συσκευασμένα στο μεταλλικό κουτί Άγιος Βασίλης.

Το πρωί της Κυριακής 15/12 ο μπαμπάς πήγε τα κορίτσια στη γιαγιά και τον παππού να περάσουν το πρωινό μαζί τους και μετά θα πηγαίναμε και εμείς να τους δούμε.

Ξεκίνησα με πολλή όρεξη να φτιάξω τα σούπερ νόστιμα γεμιστά σοκολατάκια με καραμελωμένο φουντούκι και πραλίνα φουντουκιού σε προσαρμογή της συνταγής από την Ελένη όταν ένα τηλεφώνημα άλλαξε όλη τη διάθεσή μας και τις επόμενες μέρες της ζωής μας αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία για μια επόμενη ανάρτηση...

Τα γλυκά τα έδωσα σε μια φίλη να τα πάει στο σχολείο. Την επόμενη μέρα το βράδυ κάναμε ένα πέρασμα από το σχολείο αργά προς το τέλος της εκδήλωσης έτσι για να δούνε τα παιδιά το κλίμα, να αγοράσουμε κάτι για το καλό και να γλυκάνουμε λίγο τη καρδιά μας...

Η νεράιδα των δοντιών (μέρος Β')...

Η Γεωργία ανακάλυψε πριν λίγο καιρό ότι κουνιόταν το κάτω μπροστινό δοντάκι (αρκετά νωρίτερα από την Αναστασία αλλά και 5,5 μηνών είχε εμφανιστεί και το πρώτο της δοντάκι!). Από εκείνη τη στιγμή, λοιπόν, δεν το άφησε σε ησυχία μέχρι που την προηγούμενη Παρασκευή κρεμόταν από μια τόση δα ακρούλα! Επέμενε να της το βγάλω πριν πάμε να φέρουμε την Αναστασία από τους παραδοσιακούς χοπρούς που κάνει στο σχολείο. Ήθελε, είπε, να πάει κουτσοδόντα να φέρει την αδερφή της! Τι καμάρι ήταν αυτό! Μάλλον για εκείνη είναι και μια ένδειξη ότι μεγαλώνει...

Περίμενε και με ρωτούσε πότε θα έρθει η νεράιδα των δοντιών. Δε γινόταν να μην την επισκεφθεί αφού κάτι ανάλογο είχε συμβεί στην αδερφή της πέρσι...

Ένα βράδυ λοιπόν, μια γλυκιά νεραιδούλα επισκέφθηκε τη Γεωργία και αφού πασπάλισε τους κατοίκους του δωματίου με χρυσόσκονη, άφησε το γράμμα της και έφυγε για άλλα κουτσοδόντικα παιδάκια...

Ξυπνάω το πρωί ακούγοντας από το δωμάτιό τους την ακόλουθη στιχομυθία:
Αναστασία (μόλις είχε ξυπνήσει): - Γεωργία, για δες μήπως έχεις κάτι κάτω από το μαξιλάρι σου γιατί έχω στο χέρι μου χρυσόσκονη!!!
Γεωργία: - Ναι, έχει ένα φάκελο. Ήρθε η νεράιδα των δοντιών!!!

Έρχονται τρέχοντας στο κρεβάτι μας να μας ανακοινώσουν το γεγονός!

Μετά βρήκαν χρυσόσκονη στο κάγκελο του κρεβατιού και στη μύτη του Μίκυ ο οποίος κοιμόταν στο πλάι της Γεωργίας!

Ιδού και η απόδειξη της επίσκεψης...

Τι όμορφος που είναι ο κόσμος τους!!!

Γεννήθηκε ο ξαδερφούλης...

Χτες το μεσημέρι, ένα νέο μέλος προστέθηκε στην οικογένειά μας!

Είναι ο πρώτος ξάδερφος των κοριτσιών, γιος του θείου Χρήστου. Γεννήθηκε 26 Νοεμβρίου 2013 στις 3 το μεσημέρι και με βάρος 3,5 κιλά! Όλα πήγαν καλά και τώρα τα κορίτσια περιμένουν πως και πως να έρθει η στιγμή που θα τον δουν από κοντά! Έχουν ιδιαίτερη αδυναμία στα μωράκια και πόσο μάλλον στο μικρό τους ξαδερφάκι...

Να μας ζήσει και να μεγαλώνει όμορφα, υγιής πάντα και με ανθρώπους που θα το αγαπούν!

Το τελευταίο μπάνιο του καλοκαιριού (μάλλον!) και ο απολογισμός του Σεπτέμβρη!

Ο μήνας ξεκίνησε με μια εξόρμηση στην Ψάθα (δεν είχα ξαναπάει και ομολογουμένως ενθουσιάστηκα από την περιοχή και το τοπίο) και έκλεισε με μια εξόρμηση στο Σχινιά! Στο ενδιάμεσο βαφτίστηκαν 2 πολύ γλυκά μωράκια αγαπημένων φίλων. Η Ισμήνη (της Ερμιόνης και του Κωστή) στην Αγία Φιλοθέη στο Πικέρμι ...

 ...και η Αγγελική (της Δήμητρας και του Γιώργου) στον Προφήτη Ηλία στην Καστέλλα.

Ο μήνας κύλισε με το άνοιγμα των σχολείων, τις εγγραφές μας στις αθλητικές δραστηριότητες (μπαλέτο και κολύμπι - το δεύτερο το εγκαταλείψαμε ήδη...) και τη γενικότερη προσαρμογή στο νέο πρόγραμμα. 

Οι μέρες ζεστές και αρκετά προκλητικές για επίσκεψη στη θάλασσα. Έτσι την τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου, μαζέψαμε τα πράγματά μας και αναχωρήσαμε για το τελευταίο μας μπάνιο (μάλλον!).

Η θάλασσα αρκετά ταραγμένη αφού στο μεταξύ είχε βγάλει αέρα, αλλά εμείς το διασκεδάσαμε. Τα κορίτσια με τον μπαμπά βουτήξανε και παίξανε με τα κύματα.

Η θάλασσα λαμπερή και κυματώδης. Όταν τράβηξα την επόμενη φωτογραφία σκεφτόμουν ότι αυτή μάλλον θα ήταν η τελευταία από το Σχινιά για φέτος και έτσι φαίνεται ότι θα γίνει...

Η όμορφη Σύρος...

 

Οι διακοπές φέτος το καλοκαίρι δεν ήταν στο πρόγραμμα. Με καινούργια δουλειά εγώ, δεν ήξερα τι θα γίνει. Τελικά εξασφάλισα μερικές μέρες την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου και αρχίσαμε τις σκέψεις για το που θα πάμε. Περιοχές όπως η αγαπημένη μας Φοινικούντα την οποία έχουμε τιμήσει τα 3 από τα 4 προηγούμενα καλοκαίρια ήταν στις πρώτες υποψηφιότητες. Μέχρι που μπήκε στο μυαλό η ιδέα να πάμε σε...νησί! Αφορμή η θεία Σοφία η οποία βρέθηκε για διακοπές στο Γαλησσά της Σύρου.

Δελεαστική η προσφορά του ξενοδοχείου Dolphin Bay για οικογενειακό πακέτο με πλήρη διατροφή (μέχρι φέτος πηγαίναμε πάντα σε ενοικιαζόμενα δωμάτια και φροντίζαμε μόνοι μας τη διατροφή μας) και έτσι πήραμε την απόφαση να πάμε έξι μέρες διακοπές στη Σύρο. Οι μικρές ενθουσιάστηκαν στην ιδέα μια που το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού είχε περάσει, δεν είχαμε πάει πουθενά και ανησύχουσαν ότι δεν θα πάνε διακοπές. Όχι βέβαια ότι θα παθαίναμε κάτι αν τελικά δεν τα καταφέρναμε να φύγουμε, αλλά δεν ήταν καθόλου άσχημα τελικά!

Αναχωρήσαμε Σάββατο πρωί με το Blue Star για Σύρο.

Κατά τις 11:30 αντικρίσαμε την Ερμούπολη. Πολύ όμορφη και γραφική η χώρα του νησιού. Βιαζόμασταν να πάμε στο ξενοδοχείο όμως, και έτσι αφήσαμε την εξερεύνησή της για μια μια από τις επόμενες ημέρες!

Πήραμε το δρόμο για Γαλησσά και φτάνοντας βρήκαμε αυτό που είχαμε φανταστεί από ό,τι είχαμε δει στο διαδίκτυο. Όμορφο, ήσυχο, παραθαλάσσιο χωριουδάκι, ξενοδοχείο χτισμένο αμφιθεατρικά στο λόφο και μια όμορφη αμμουδερή παραλία.

Η Αναστασία και η Γεωργία περίμεναν πως και πως να δουν την πισίνα με τη νεροτσουλήθρα (είχαν ήδη πάρει τις πληροφορίες τους πριν φύγουμε από Αθήνα!).

Τακτοποιήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο και κατεβήκαμε στο εστιατόριο για μεσημεριανό. Πλούσιος μπουφές, δεν ξέραμε τι να πρωτοδιαλέξουμε. Αφού φάγαμε και ξεκουραστήκαμε λίγο, κατεβήκαμε στην παραλία. Η άμμος λαμπύριζε και η θάλασσα ήταν σκέτη απόλαυση! Στις διακοπές βέβαια όλα παίρνουν ομορφότερες διαστάσεις, μα εδώ η εικόνα ήταν υπέροχη.

Οι μέρες πέρασαν ήσυχα. Μπάνιο, βόλτες, φαγητό και ύπνος! Η θέα από το μπαλκόνι του δωματίου ήταν πολύ όμορφη τόσο τη μέρα...

  όσο και τη νύχτα...

Το καλοκαίρι παίξαμε πολύ UNO το οποίο πήραμε και στις διακοπές μαζί μας! Έτσι είχαμε μερικές στιγμές ηρεμίας, μέχρι να χάσει η Γεωργία και να γίνει έκρηξη!

 

Κάναμε βόλτες στα γύρω χωριά, ανεβήκαμε στην Άνω Σύρο (τι υπέροχες εικόνες από εκεί ψηλά!)...
  

Επισκεφθήκαμε τον Ιερό Ναό της Αναστάσεως  του Σωτήρος και αγναντέψαμε τη θέα από ψηλά,

περπατήσαμε στο σοκάκια της Ερμούπολης,

περάσαμε πολύ όμορφα!

Για καιρό τραγουδούσανε με ενθουσιασμό τη Φραγκοσυριανή, έχοντας πλέον εικόνες από τον Φοίνικα, την Παρακοπή, το Γαλησσά και την Ντελαγκράτσια!

 

 Ήταν οι πρώτες μας διακοπές σε νησί και η εμπειρία πολύ καλή! Και του χρόνου λοιπόν...

Η γιορτή του παιδικού σταθμού και το τέλος μιας "εποχής"...

Η γιορτή στον παιδικό σταθμό που πήγαινε η Γεωργία μας, ήταν μια ιδιαίτερη γιορτή. Πέρα από το ότι έκρυβε πίσω της πολλή δουλειά από όλους όσοι ασχολήθηκαν με αυτή, έκλεισε για εμάς μια μικρή "εποχή". Τα 4 χρόνια που περάσαμε εκεί (δύο τάξεις η Αναστασία και τρεις η Γεωργία) ήταν ιδιαίτερα, ήταν όμορφα, ήταν γεμάτα!

Δραστηριότητες, κατασκευές, εμπειρίες αμέτρητες. Ζωγραφική, μουσική και θεατρική αγωγή, ήθη και έθιμα της κάθε εποχής, όλα περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμά μας.

Ήμασταν τυχεροί που βρεθήκαμε σε αυτό το Δήμο, ο οποίος λειτουργεί εξαιρετικά και του οποίου οι παιδικοί σταθμοί λειτουργούν πολύ καλύτερα από πολλούς ιδιωτικούς.

Αφήσαμε πίσω την πιο μικρή σχολική μας ζωή και συνεχίζουμε πλέον στα άλλα...

Τα πιτσιρίκια παρουσίασαν ένα θεατρικό με πολύ πρωτότυπο σενάριο, με αναφορές σε μέρη της Ελλάδας (Ιόνιο, Κρήτη, Μακεδονία κ.ά.), ωραίες στολές και μουσική. Η ιστορία γινόταν σ' ένα φανταστικό χωριό, την Άνω Γουργουρίτσα, όπου υπήρχε μια πηγή την οποία συνόδευε μια φήμη: όποιος έπινε νερό από την πηγή θα παντρευόταν. Έτσι μαζεύτηκαν νύφες και γαμπροί από όλη την Ελλάδα για να κάνουν την τύχη τους! Η Γεωργία ήταν μια γλυκύτατη Κερκυραία

Χόρεψε με την παρεούλα της την πέρδικα...

...Και στο τέλος έγινε ένας γάμος με νύφες από όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Πετάξαμε και ρύζι!!!

Υπόκλιση στη μεγάλη σκηνή και ένα μεγάλο χειροκρότημα για όλους. Ήταν μια υπέροχη βραδιά!

Στο τέλος Ιουλίου χαιρετήσαμε τις δασκάλες και το όμορφο πρώτο σχολείο το οποίο μάς χάρισε όμορφες αναμνήσεις.

Πέρασε ένας μήνας...

Πέρασε ένας μήνας...
Βρήκα δουλειά! Μετά από 15 μήνες που αναζητούσα εργασία, είμαι στην ευτυχή θέση να εργάζομαι. Για όσο και αν κρατήσει αυτή η κατάσταση καλά θα είναι!

Στις 18/6 ξεκίνησα, και το ίδιο απόγευμα ήταν η παράσταση του μπαλέτου. Περάσαμε πολύ όμορφα. Χρώματα, μουσική και η πολύ καλή προσπάθεια όλων των παιδιών έφτιαξαν μια όμορφη παράσταση η οποία ξεκίνησε με ένα βιντεάκι συνοδευόμενο από το αγαπημένο βαλσάκι της Amelie...

Την ημέρα της γενικής πρόβας γίνεται και η φωτογράφιση! Οι μικρές μπαλαρίνες ποζάρουν καμαρωτές μπροστά στο φωτογραφικό φακό!

Εμείς ήμασταν οι νότες...

 

Το χορευτικό μιας μεγαλύτερης τάξης...

Η παράσταση έγινε στο θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, ένας πραγματικά πολύ όμορφος και προσεγμένος χώρος. Νομίζω πως αρχίζουν και μου αρέσουν οι βραδιές μπαλέτου...!!!

Την επόμενη (!) βραδιά (Τρίτη 19/6) την περάσαμε στο προαύλιο του Δημοτικού σχολείου όπου αυτή τη φορά μας επέτρεψε ο καιρός να γίνει η γιορτή! Πολύ προσεγμένη δουλειά η οποία όμως δεν μπορούσε να αναδειχθεί λόγω του χώρου όπου πραγματοποιήθηκε. Βλέπαμε με πολλή δυσκολία (ποιος να πρωτοδεί σε έναν επίπεδο χώρο με τόσο κόσμο καθισμένο από δω κι από κει?), κράτησε πολύ (φύγαμε από το σχολείο 23:10!) και φυσικά κουραστήκαμε. Αυτή η γιορτή ήταν ένα ταξίδι στη Μεσόγειο. Γεμάτη μουσική και χορούς συνοδευόμενα από εικόνες οι οποίες προβάλλονταν σε μια οθόνη καθ' όλη τη διάρκεια της γιορτής.

Ξεκίνησε με ένα αγαπημένο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου...

Κάθε στίχος και μια εικόνα από τα καλοκαίρια μας!!! Το λατρεύω και μπορώ συνέχεια να το ακούω χωρίς ποτέ να το βαρεθώ...

Τα πιτσιρίκια της πρώτης και της δευτέρας παρουσίασαν "Το βασίλειο του Ποσειδώνα". Οι γυμνάστριές μας δούλευαν το μουσικοκινητικό αυτό δρώμενο εδώ και πολύ καιρό. Ήταν πολύ όμορφα!

Κατά τις 21:30 άρχισαν οι πρώτες αποχωρήσεις αφού τα μικρά αδερφάκια δεν άντεχαν και πολύ! Ο μπαμπάς με τη Γεωργία έφυγαν κατά τις δέκα αλλά η Αναστασία δεν δεχόταν με τίποτα να φύγει πριν τελειώσει η γιορτή γιατί θα είχε και μια έκπληξη στο τέλος! Από τα τελευταία δρώμενα ήταν το χασάπικο που χόρεψαν υπέροχα τα παιδιά της έκτης τάξης.

Άλλο ένα υπέροχο κομμάτι από αγαπημένη ταινία...

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τα πυροτεχνήματα που φώτισαν τον ουρανό!

Ο μήνας τέλειωσε με τη γιορτή του παιδικού σταθμού η οποία έγινε 26/6, ήταν μια έκπληξη και γι' αυτήν θα γράψω άλλο βράδυ γιατί ήδη είπα πολλά!!!

Μια ανάρτηση γεμάτη όμορφες αναμνήσεις, εικόνες και αγαπημένη μουσική!

Φιλιά κοριτσάκια μου! Ελπίζω να μπορώ να συνεχίζω να ενημερώνω αυτό το "ημερολόγιο" με τις μικρές και μεγάλες στιγμές σας!

Οι γυμναστικές επιδείξεις και μια όμορφη ζωγραφιά!

Ο μήνας αυτός είναι ΓΕΜΑΤΟΣ δραστηριότητες και υποχρεώσεις. Οι έχοντες τουλάχιστον ένα παιδί σε σχολείο καταλαβαίνουν τι εννοώ!

Πάμε από εκδήλωση σε εκδήλωση...

Ξεκινήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα με τις γυμναστικές επιδείξεις και τα αγγλικά στον παιδικό σταθμό! Φέτος κλείνει ένας κύκλος μιας τετραετίας, αποχαιρετώντας πλέον οριστικά το γνώριμο και τόσο οικείο χώρο του παιδικού σταθμού. Η Γεωργία πάει νηπιαγωγείο και όπως λέει και ο μπαμπάς: η Αναστασία ανοίγει πόρτες και η Γεωργία τις κλείνει! Το έχω ξαναπεί ότι είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτό το δήμο με τους παιδικούς σταθμούς να λειτουργούν άψογα και καλύτερα από πολλούς ιδιωτικούς (αυτό το τελευταίο ειπωμένο από γονείς με προσωπική εμπειρία από ιδιωτικό σταθμό!). Θεατρικό παιχνίδι, αγγλικά, γυμναστική και θεατρικές παραστάσεις συμπληρώνανε το πρόγραμμα του παιδικού σταθμού.

Ακολούθησε το Σάββατο μια πολύ όμορφη γιορτή με όσα δημιούρησαν τα παιδιά στα πλαίσια των εξωσχολικών δραστηριοτήτων οι οποίες γίνονταν για τα παιδιά του Δημοτικού στο χώρο του σχολείου τις Παρασκευές απόγευμα και Σάββατο πρωί. Εικαστικά, πινγκ πονγκ, παραδοσιακοί και μοντέρνοι χοροί.

Περάσαμε απροσδόκητα καλά αν και είχαμε όλη τη μέρα έννοια για τον καιρό μια που είχε συννεφιά και έβρεξε λίγο. Η βραδιά τελικά εξελίχτηκε τέλεια, τα σουβλάκια που ψήνονταν κατά τη διάρκεια των παρουσιάσεων ήρθαν την κατάλληλη στιγμή και κάλυψαν την πείνα που άρχισε να γίνεται αισθητή και η ταινία που προβλήθηκε στο τέλος ήταν η καλύτερη χαλάρωση για το κλείσιμο της γιορτής. Κάναμε και μια στάση από το σπίτι των φίλων των κοριτσιών μια που είχε γενέθλια ο Αχιλλέας και επιστρέψαμε σπίτι με την αλλαγή της μέρας, πλήρεις και κατάκοποι!!!

Καλή συνέχεια λοιπόν με την παράσταση του μπαλέτου, με τη γιορτή του Δημοτικού σχολείου που έπρεπε να γίνει χτες βράδυ αλλά μας τα χάλασε η βροχή και θα γίνει την Τρίτη αλλά και με τη γιορτή του παιδικού σταθμού στο τέλος του μήνα!

Αγαπημένες ραβιόλες!

Αυτό είναι δικό μου αγαπημένο. Μπορεί μελλοντικά να γίνει και των κοριτσιών μου!

Τα έφτιαχνε η μαμά μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παιδί. Τις ραβιόλες και τα σπιτικά λαζάνια. Αυτά τα δύο πιάτα τα θυμάμαι χαρακτηριστικά. Για 2 λόγους: μου άρεσαν πολύ και τα δύο γευστικά, αλλά απολάμβανα και τη διαδικασία παρασκευής τους με τη μηχανή των ζυμαρικών και το αγαπημένο μου δισκάκι που έδινε το τέλειο σχήμα στις ραβιόλες!  Επειδή όμως ήταν φαγητά που ήθελαν την προετοιμασία τους, η μαμά μου φρόντιζε τα φτιάχνει κυρίως με αφορμή κάποιο κυριακάτικο τραπέζι...

Η μηχανή για το άνοιγμα του φύλλου έχει ταξιδέψει: από την Ιταλία όπου κατασκευάστηκε, στην Αφρική όπου ζούσαν οι γονείς μου και την αγόρασαν, και πίσω στην Ελλάδα όταν γύρισαν για να ζήσουν για πάντα εδώ! Τώρα τη χρησιμοποιώ εγώ και κάθε φορά νιώθω την ίδια λαχτάρα να δημιουργήσω αυτά τα λαχταριστά γεμιστά τετραγωνάκια!

Ζύμη φτιαγμένη με βασικά συστατικά το αλεύρι και τα αυγά, την ανοίγουμε σε φύλλο χρησιμοποιώντας τη μηχανή ζυμαρικών. Απλώνουμε το φύλλο στο δισκάκι και μετά γεμίζουμε τα βαθουλώματα με τη γέμιση από σκληρά τυριά (ρεγκάτο, πεκορίνο, γραβιέρα) - αυγά - δυόσμο. Καλύπτουμε με φύλλο από πάνω, αλευρώνουμε και με τον πλάστη πιέζουμε να διαχωριστούν οι ραβιόλες. Μόλις είναι έτοιμες τις βράζουμε σε ζωμό κοτόπουλου και σερβίρουμε με τυρί από πάνω (προαιρετικά).

Καλή μας όρεξη!