Αγαπημένες ραβιόλες!

Αυτό είναι δικό μου αγαπημένο. Μπορεί μελλοντικά να γίνει και των κοριτσιών μου!

Τα έφτιαχνε η μαμά μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παιδί. Τις ραβιόλες και τα σπιτικά λαζάνια. Αυτά τα δύο πιάτα τα θυμάμαι χαρακτηριστικά. Για 2 λόγους: μου άρεσαν πολύ και τα δύο γευστικά, αλλά απολάμβανα και τη διαδικασία παρασκευής τους με τη μηχανή των ζυμαρικών και το αγαπημένο μου δισκάκι που έδινε το τέλειο σχήμα στις ραβιόλες!  Επειδή όμως ήταν φαγητά που ήθελαν την προετοιμασία τους, η μαμά μου φρόντιζε τα φτιάχνει κυρίως με αφορμή κάποιο κυριακάτικο τραπέζι...

Η μηχανή για το άνοιγμα του φύλλου έχει ταξιδέψει: από την Ιταλία όπου κατασκευάστηκε, στην Αφρική όπου ζούσαν οι γονείς μου και την αγόρασαν, και πίσω στην Ελλάδα όταν γύρισαν για να ζήσουν για πάντα εδώ! Τώρα τη χρησιμοποιώ εγώ και κάθε φορά νιώθω την ίδια λαχτάρα να δημιουργήσω αυτά τα λαχταριστά γεμιστά τετραγωνάκια!

Ζύμη φτιαγμένη με βασικά συστατικά το αλεύρι και τα αυγά, την ανοίγουμε σε φύλλο χρησιμοποιώντας τη μηχανή ζυμαρικών. Απλώνουμε το φύλλο στο δισκάκι και μετά γεμίζουμε τα βαθουλώματα με τη γέμιση από σκληρά τυριά (ρεγκάτο, πεκορίνο, γραβιέρα) - αυγά - δυόσμο. Καλύπτουμε με φύλλο από πάνω, αλευρώνουμε και με τον πλάστη πιέζουμε να διαχωριστούν οι ραβιόλες. Μόλις είναι έτοιμες τις βράζουμε σε ζωμό κοτόπουλου και σερβίρουμε με τυρί από πάνω (προαιρετικά).

Καλή μας όρεξη!