Βόλτα στο αεροδρόμιο...

Όταν ήμουν μικρή είχα περάσει πολλές ώρες στα 2 αεροδρόμια της Αθήνας (Ανατολικό και Δυτικό τότε). Ο πατέρας μου εργαζόταν σε τουριστικό γραφείο οπότε το αεροδρόμιο ήταν το δεύτερο γραφείο του! Μαζί του και εμείς αρκετές φορές αφού χρειάστηκε να πάει και εκτάκτως εκτός ωραρίου. Ένας ακόμη λόγος που έχω να θυμάμαι τα αεροδρόμια είναι γιατί ΟΛΟΙ μου οι συγγενείς ζουν στο εξωτερικό! Τον παππού μου τον είδα για τελευταία φορά και τον αποχαιρέτησα εκεί όταν ήμουν 5 χρονών. Από τότε έχω υποδεχτεί και αποχαιρετήσει θείους, θείες και ξαδέρφια, αμέτρητες φορές. Και πάντα η ίδια χαρά και ανυπομονησία στην υποδοχή όλων αυτών (θυμάμαι που προσπαθούσαμε να τους εντοπίσουμε καθώς ανοιγόκλεινε η πόρτα στις αφίξεις!) και ο ίδιος κόμπος στον λαιμό κατά τον αποχωρισμό...ΠΟΛΛΕΣ αναμνήσεις...

Πιστεύω πάντως πως είναι λίγα τα παιδιά που δε μαγεύονται με τη θέα ενός αεροπλάνου και δεν τα συναρπάζει ο χώρος του αεροδρομίου. Είναι τόσο όμορφο να παρατηρείς τα αεροπλάνα να προσγειώνονονται και να απογειώνονται και να φαντάζεσαι τι κόσμο κουβαλούν, από πού έρχονται και πού πηγαίνουν! Τα ταξίδια είναι συναρπαστικά και εμείς ανυπομονούμε να έρθει η στιγμή που, οικογενειακώς, θα ετοιμαστούμε για το πρώτο μας ταξίδι με αεροπλάνο. Μέχρι τότε αρκούμαστε στη...θέα τους!

Το Σάββατο που ήταν τα γενέθλιά μου θέλαμε να πάμε εκδρομή αλλά οι προβλέψεις του καιρού ήταν αρκετά άσχημες. Έτσι ξυπνήσαμε, φάγαμε πρωινό και πήραμε τα κορίτσια να πάμε βόλτα στο αεροδρόμιο. Η μέρα εξελίχθηκε ηλιόλουστη, καμία σχέση με αυτό που περιμέναμε. Η διαδρομή μέχρι το "Ελευθέριος Βενιζέλος" είναι μεγάλη αλλά πηγαίνοντας από την παραλιακή και βλέποντας τόσες όμορφες εικόνες θάλασσας και ουρανού η ώρα πέρασε ευχάριστα...για μένα!

Περνώντας από τη Βούλα...

Οι μικρές ανυπομονούσαν να φτάσουμε οπότε δεν το ευχαριστήθηκαν όσο εγώ. Τι υπέροχα χρώματα στον ουρανό! Τι τέλεια εικόνα να βλέπεις τις ακτίνες του ήλιου να ξεπηδούν από στα σύννεφα σχηματίζοντας κουρτίνα...

Λιμανάκια Βουλιαγμένης

Στο αεροδρόμιο όμως ήταν πολύ ωραία! Δεν είχε πολύ κόσμο οπότε κινούμασταν άνετα και χωρίς έννοια μη τις χάσουμε. Διασχίσαμε 2 φορές το μεγάλο κυλιόμενο διάδρομο που ενώνει τις αναχωρήσεις με το σταθμό του προαστιακού όπου πραγματικά ήταν απόλαυση να τις βλέπεις να χασκογελούν και να τρέχουν πέρα δώθε. Καθίσαμε να χαζέψουμε τις απογειώσεις και προσγειώσεις από τη τζαμαρία των McDonald's. Ήταν πολύ καθαρή η ατμόσφαιρα οπότε τα βλέπανε όλα τέλεια.

Περάσαμε σχεδόν δυόμιση ώρες περιπλανώμενοι εκεί μέσα. Αγόρασα και την αγαπημένη μου σοκολάτα Flake της Cadbury's την οποία δυστυχώς δε βρίσκω καθόλου εύκολα αλλού...
Ήταν τα γενέθλιά μου, πολύ διαφορετικά από όλα τα τελευταία χρόνια. Γιατί δεν δούλευα, τα πέρασα αποκλειστικά με την οικογένειά μου και κάναμε κάτι μικρό αλλά διαφορετικό. Η Αναστασία μου είπε στο τέλος της μέρας ότι ήταν τα ωραιότερα γενέθλια μου! Πάνω από όλα ήμασταν οι 4 μας και χαλαρώσαμε μακριά από τους 4 τοίχους του σπιτιού...