Η γιορτή του σχολείου και η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου

 

Την Παρασκευή πήγαμε στην πρώτη σχολική μας γιορτή στο Δημοτικό. Η ηλιόλουστη μέρα επέτρεψε να πραγματοποιηθεί η γιορτή στην αυλή και ήταν πραγματικά πολύ ωραία οργανωμένη. Είχε ηχητικά ντοκουμέντα, ποιήματα, δραματοποιημένες σκηνές, τραγούδια από τη χορωδία και 2 τραγούδια τα οποία είπαν τα παιδάκια των 2 τμημάτων της Α' τάξης του Δημοτικού (δηλαδή εμείς!).

Ένα πολύ όμορφο τραγούδι που πρωτάκουσα στη γιορτή και μου άρεσε πολύ ήταν το "Δυο παιδιά απ' το Βραχώρι", εδώ τραγουδισμένο από τη χορωδία του Σπύρου Λάμπρου...

Πολύ συγκινητική η εκδήλωση καθώς και η προσπάθεια των παιδιών που συμμετείχαν και ήταν από την τετάρτη Δημοτικού. Είχα να παραβρεθώ σε σχολική γιορτή από το Λύκειο οπότε μου φάνηκε κάπως τώρα που ήμουν θεατής στη γιορτή του σχολείου της...κόρης μου!

Η Γεωργία, στο προνήπιο, έκαναν τη γιορτούλα τους μεταξύ τους. Δεν ήταν "ανοιχτή" για τους γονείς, είχαν μοιράσει όμως ποιήματα στα παιδάκια. Κάναμε πρόβα όλη την εβδομάδα και το πρωί το είπε καλύτερα από κάθε άλλη μέρα...

Οι δικοί μας στίχοι ήταν

"Κάνουν τείχος τα κορμιά τους

μη περάσει η σκλαβιά

και προσφέρουν τη ζωή τους

για τιμή και λευτεριά"

(το οποίο το άκουσα και στο Δημοτικό από ένα κοριτσάκι)

Όμως...

Όταν το μεσημέρι ο μπαμπάς πήγε να την πάρει από το σχολείο, μας ενημέρωσε η δασκάλα ότι δεν είπε η Γεωργία το ποίημά της! Γιατί, λέει, ντρεπότανε.

Καθόλου απρόσμενο για το χαρακτήρα της. Δεν ήθελε και δεν το είπε. Θα έρθει όμως η ώρα που θα την στριμώξουνε και θα δούμε αν θα την παίρνει να κάνει ό,τι θέλει!

Σήμερα ξημέρωσε μια διαφορετική μέρα.

Νοτιάς δυνατός, σύννεφα και μουντός καιρός. Εικόνες για πίνακα.

Αποφασίσαμε να πάρουμε τις ομπρέλες μας και να περπατήσουμε μέχρι την παραλιακή να παρακολουθήσουμε την παρέλαση. Τα κορίτσια το ήθελαν πολύ. Εγώ κάθε τέτοια μέρα απολαμβάνω την ελεύθερη βόλτα στη λεωφόρο η οποία έχει αποκλειστεί για τα αυτοκίνητα και εμείς περπατάμε ανέμελα εκεί που τις υπόλοιπες ώρες περνούν ασταμάτητα και αμέτρητα τα αυτοκίνητα!

Πιάσαμε θέση μπροστά στο διάζωμα της παραλιακής και σε όλη τη διάρκεια της παρέλασης παρακολούθησαν ακούνητες τα παιδιά και όλους όσοι παρέλασαν μπροστά τους.

  

Περάσαμε όμορφα.Ζούμε παράξενες μέρες και αυτές οι στιγμές μας κάνουν λίγο να ξεφεύγουμε...