...Οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη. Κάθε μέρα έχεις να θυμάσαι και κάτι. Πώς να περιγράψεις τα συναισθήματα που νιώθεις όταν τα παιδιά σου σου λένε ότι σε αγαπούν πιο πέρα και από το άπειρο;
Ή όταν η Αναστασία ζωγράφιζε κάτι στα κρυφά και μου λέει:
-Μη δεις μαμά. Είναι έκπληξη!
Και εμφανίζεται μετά από λίγο με αυτό:
Αναστασία 27/10/2012
Το πρωτάκι που τώρα μαθαίνει να γράφει, έφτιαξε αυτό το έργο!
Την Παρασκευή πήγαμε στην πρώτη σχολική μας γιορτή στο Δημοτικό. Η ηλιόλουστη μέρα επέτρεψε να πραγματοποιηθεί η γιορτή στην αυλή και ήταν πραγματικά πολύ ωραία οργανωμένη. Είχε ηχητικά ντοκουμέντα, ποιήματα, δραματοποιημένες σκηνές, τραγούδια από τη χορωδία και 2 τραγούδια τα οποία είπαν τα παιδάκια των 2 τμημάτων της Α' τάξης του Δημοτικού (δηλαδή εμείς!).
Ένα πολύ όμορφο τραγούδι που πρωτάκουσα στη γιορτή και μου άρεσε πολύ ήταν το "Δυο παιδιά απ' το Βραχώρι", εδώ τραγουδισμένο από τη χορωδία του Σπύρου Λάμπρου...
Πολύ συγκινητική η εκδήλωση καθώς και η προσπάθεια των παιδιών που συμμετείχαν και ήταν από την τετάρτη Δημοτικού. Είχα να παραβρεθώ σε σχολική γιορτή από το Λύκειο οπότε μου φάνηκε κάπως τώρα που ήμουν θεατής στη γιορτή του σχολείου της...κόρης μου!
Η Γεωργία, στο προνήπιο, έκαναν τη γιορτούλα τους μεταξύ τους. Δεν ήταν "ανοιχτή" για τους γονείς, είχαν μοιράσει όμως ποιήματα στα παιδάκια. Κάναμε πρόβα όλη την εβδομάδα και το πρωί το είπε καλύτερα από κάθε άλλη μέρα...
Οι δικοί μας στίχοι ήταν
"Κάνουν τείχος τα κορμιά τους
μη περάσει η σκλαβιά
και προσφέρουν τη ζωή τους
για τιμή και λευτεριά"
(το οποίο το άκουσα και στο Δημοτικό από ένα κοριτσάκι)
Όμως...
Όταν το μεσημέρι ο μπαμπάς πήγε να την πάρει από το σχολείο, μας ενημέρωσε η δασκάλα ότι δεν είπε η Γεωργία το ποίημά της! Γιατί, λέει, ντρεπότανε.
Καθόλου απρόσμενο για το χαρακτήρα της. Δεν ήθελε και δεν το είπε. Θα έρθει όμως η ώρα που θα την στριμώξουνε και θα δούμε αν θα την παίρνει να κάνει ό,τι θέλει!
Σήμερα ξημέρωσε μια διαφορετική μέρα.
Νοτιάς δυνατός, σύννεφα και μουντός καιρός. Εικόνες για πίνακα.
Αποφασίσαμε να πάρουμε τις ομπρέλες μας και να περπατήσουμε μέχρι την παραλιακή να παρακολουθήσουμε την παρέλαση. Τα κορίτσια το ήθελαν πολύ. Εγώ κάθε τέτοια μέρα απολαμβάνω την ελεύθερη βόλτα στη λεωφόρο η οποία έχει αποκλειστεί για τα αυτοκίνητα και εμείς περπατάμε ανέμελα εκεί που τις υπόλοιπες ώρες περνούν ασταμάτητα και αμέτρητα τα αυτοκίνητα!
Πιάσαμε θέση μπροστά στο διάζωμα της παραλιακής και σε όλη τη διάρκεια της παρέλασης παρακολούθησαν ακούνητες τα παιδιά και όλους όσοι παρέλασαν μπροστά τους.
Περάσαμε όμορφα.Ζούμε παράξενες μέρες και αυτές οι στιγμές μας κάνουν λίγο να ξεφεύγουμε...
Αυτή τη συνταγή για σπιτικά Oreo cookies την έχω βάλει στο μάτι και στα..Αγαπημένα εδώ και καιρό. Για να αποφύγω την κατανάλωση-θερμίδες-τύψεις κλπ, καθυστερούσα να τα φτιάξω περιμένοντας αφορμή. Είναι που δεν έχουμε και πολλούς συγγενείς και φίλους τριγύρω ώστε να μαγειρεύουμε εμείς και να μοιραζόμαστε μαζί τους λιχουδιές και...θερμίδες!!!
Πριν λίγες μέρες καλέσαμε μια φίλη της Αναστασίας να παίξουν στο σπίτι οπότε αυτή ήταν μια καλή αφορμή! Τους άρεσαν, αλλά όπως γίνεται συνήθως πιο πολύ τις απασχολούσε να παίξουν παρά να φάνε. Η Αναστασία πάντως και εγώ τα τιμήσαμε δεόντως και θα τα ξαναφτιάξουμε σύντομα!
Υλικά για 36 μπισκότα Για τα μπισκότα 225g βούτυρο ανάλατο, σε θερμοκρασία δωματίου 200g ζάχαρη κρυσταλλική 1 αυγό 2 βανιλίνες 250g αλεύρι για όλες τις χρήσεις 90g κακάο 1,5 κουταλάκι γλυκού baking powder 1 κουταλάκι γλυκού αλάτι Για τη γέμιση 125g βούτυρο ανάλατο, σε θερμοκρασία δωματίου 2 κουταλιές σούπας γάλα 1 βανιλίνη 300-350g ζάχαρη άχνη 1 πρέζα αλάτι
Σε ένα μπωλ χτυπάμε με το μίξερ, σε μεσαία ταχύτητα, το βούτυρο με τη ζάχαρη να αφρατέψουν. Προσθέτουμε το αυγό και τη βανιλίνη. Σε άλλο μπωλ αναμιγνύουμε το αλεύρι, το κακάο, το b.p. και το αλάτι. Προσθέτουμε τα στερεά στο μίγμα βουτύρου-ζάχαρης-αυγού και χτυπάμε σε χαμηλή ταχύτητα μέχρι να ενσωματωθούν. Χωρίζουμε το μίγμα σε 2 δίσκους, τους τυλίγουμε με μεμβράνη και τους βάζουμε για μία ώρα στο ψυγείο.
Όταν η ζύμη μας έχει παγώσει, προθερμαίνουμε το φούρνο στις αντιστάσεις στους 170°C. Απλώνουμε λαδόκολλα στο ταψί.
Βγάζουμε το ένα κομμάτι της ζύμης από το ψυγείο και το βάζουμε πάνω σε ελαφρώς αλευρωμένη επιφάνεια. Ανοίγουμε δίσκο πάχους περίπου 0,5cm. Για μεγαλύτερη ευκολία στο άνοιγμα του φύλλου (επειδή κολλάει λίγο) μπορούμε να καλύψουμε τη ζύμη με λαδόκολλα. Κόβουμε με κουπ πατ τα μπισκότα τα οποία τοποθετούμε δίπλα δίπλα στο ταψί. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία με όλη τη ζύμη. Ψήνουμε για 14' και τα μεταφέρουμε σε σχάρα να κρυώσουν.
Όσο τα μπισκότα μας κρυώνουν, ετοιμάζουμε τη γέμιση. Ανακατεύουμε όλα τα υλικά εκτός από την άχνη ζάχαρη. Προσθέτουμε σταδιακά τη ζάχαρη μέχρι να ομογενοποιηθεί η κρέμα και να γίνει σχετικά σφιχτή. Απλώνουμε στα μισά μπισκότα είτε με ένα μαχαιράκι είτε βάζοντας την κρέμα σε κορνέ. Καλύπτουμε με τα υπόλοιπα μπισκότα και έτοιμα τα Oreo cookies μας!
Θα μου πεις μια ιστορία; Αυτό ρωτά κάθε βράδυ η Γεωργία μας. Την συναρπάζει να της διηγούμαστε δικές μας ιστορίες οι οποίες περιλαμβάνουν ως ήρωες τις ίδιες! Αλλά και η Αναστασία αγαπά πολύ να διαβάζουμε παραμύθια. Περιπλανώμενη σε διάφορα blogs βρέθηκα τυχαίως σε δύο πολύ αξιόλογα - ενδιαφέροντα σημεία για παιδιά: Τον Παραμυθητή και το Μικρό Αναγνώστη! Μου άρεσε πολύ η ιδέα της παρουσίασης παιδικών βιβλίων από κάποιον που δεν έχει συμφέρον να τα προωθήσει καθώς και η ανάγνωση βιβλίων από κάποιον άλλο για τα παιδάκια μας. Μου θύμησε τις κασέτες με τα παραμύθια που ακούγαμε εμείς κάποτε. Αναπτύσσεται η φαντασία των παιδιών και συγκεντρώνονται περιμένοντας να ακούσουν τη συνέχεια...Εμείς έχουμε ήδη ακούσει μερικές αφηγήσεις και μας άρεσαν πολύ!
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) προωθεί την ανάγνωση με σειρά από δράσεις για βιβλιόφιλους κάθε ηλικίας. Δύο από αυτές, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες για τις δικές μας ηλικίες, είναι η Φιλαναγνωσία και ο Μικρός Αναγνώστης. Θεωρώ πως η Φιλαναγνωσία είναι μια πολύ καλή ιδέα να έρθουν οι μαθητές σε επαφή με τον κόσμο του βιβλίου και εύχομαι ότι οι εκπαιδευτικοί μας, είτε τα σχολεία μας είναι ενταγμένα στο πρόγραμμα είτε όχι, να πάρουν ιδέες για θετική κινητοποίηση των παιδιών απέναντι στο βιβλίο.
Πολύ εύστοχα αναφέρεται απευθυνόμενο με επιστολή στους εκπαιδευτικούς:
"...Στο πλαίσιο της ώρας καλλιέργειας της φιλαναγνωσίας των μαθητών, αλλά και με τη γενικότερη στάση σου στην τάξη, καλείσαι να γίνεις συναναγνώστης, εμψυχωτής, διαμεσολαβητής, εξασφαλίζοντας το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούν να εκφράζονται άνετα και άφοβα, όπως ταιριάζει στην ηλικία και την ιδιοσυγκρασία τους. Επιπλέον, με τις αναγνωστικές δράσεις που θα υλοποιήσεις σου δίνεται η δυνατότητα να προσεγγίσεις μαθητές που θεωρούνται αδιάφοροι ή αδύναμοι, αφού για κάθε παιδί υπάρχει ένα βιβλίο που αγγίζει τις ανησυχίες και τις ανάγκες του. Είναι κρίσιμο να αισθανθούν τα παιδιά ότι η ώρα της φιλαναγνωσίας είναι μια διαφορετική στιγμή στη σχολική τους ζωή. Είναι μια ζώνη ελευθερίας, δημιουργικότητας, στην οποία μπορούν να εκφράσουν επιθυμίες, τάσεις, σκέψεις που σε άλλες ώρες ίσως είναι περισσότερο δύσκολο.."
"...Τέλος, καλό είναι να έχουμε πάντοτε στο νου μας τα δικαιώματα του αναγνώστη, σύμφωνα με τον Daniel Pennac:
Το παιδί (και όλοι οι αναγνώστες) έχει δικαίωμα
να μη διαβάζει, να πηδάει σελίδες,
να μην τελειώνει ένα βιβλίο, να το ξαναδιαβάζει, να διαβάζει οτιδήποτε, στον μποβαρισμό (ικανοποίηση αισθήσεων), να διαβάζει οπουδήποτε, να τσαλαβουτάει, να διαβάζει μεγαλόφωνα, να σιωπά.
Ίσως αν σκεφτούμε αυτά, να απελευθερωθούμε κι εμείς βαδίζοντας με τις μικρές μας αναγνώστριες και με τους μικρούς μας αναγνώστες στους δρόμους της φιλαναγνωσίας..."
Πολύ χάρηκα που τα ανακάλυψα όλα αυτά και μακάρι όλες αυτές οι δράσεις να πιάσουν τόπο...
.JPG)
.jpg)
.jpg)
