Στο πλυντήριο αυτοκινήτων!

Πολλή ζέστη, το αυτοκίνητο πολύυυυυυυυ βρώμικο και μια καλή λύση είναι η βόλτα στο πλυντήριο αυτοκινήτων. Έτσι ενώ ήμασταν στη γιαγιά (από όπου είναι λίγο δύσκολο να ξεκολλήσουμε όταν πούμε να φύγουμε), ανακοινώνω:

-Εγώ πάω να πλύνω το αυτοκίνητό μου. Όποιος θέλει έρχεται!

Αυτό πιάνει γιατί διασκεδάζουν πολύ με τις βούρτσες και τα νερά που μας περιτριγυρίζουν.

Με το που μπαίνουμε στο "τούνελ" αρχίζουν τα χάχανα και οι φωνές!
-Αααα! Έρχονται τα κόκκινα φίδια.
-Μας κυνηγάνε!

Περνάει ένα ευχάριστο πεντάλεπτο και πλένουμε και το αυτοκίνητό μας με ένα μικρό κόστος βέβαια, αλλά με πολύ λιγότερο κόπο και χρόνο...

Cookies για τον μπαμπά μας!

Έχουμε τον καλύτερο μπαμπά του κόσμου! Υπομονετικός, γλυκός, εφευρετικός και με πολύ καλό χειρισμό των κοριτσιών μας στις οποίες αφιερώνει πολύ από τον (ελάχιστο) χρόνο του! Παίζουν μαζί, τις μαθαίνει νέα πράγματα, τις πάει βόλτες και είναι εκεί για να κρατάει ισορροπίες όταν η δική μου υπομονή εξαντλείται...

Εγώ πάλι ψάχνω αφορμές για γλυκές...αλχημείες! Τι να κάνουμε; Είμαστε λιχούδηδες και καλό είναι να προσέχουμε λίγο και να τρώμε με μέτρο τις λιχουδιές! Δεν άντεχα άλλο και σήμερα ξύπνησα νωρίς και με αφορμή τη γιορτή του μπαμπά, έχω ήδη φτιάξει μια νέα συνταγή σοκολατένιων cookies και μια για μπάρες λεμονιού! Για τη δεύτερη θα τα πούμε άλλη ώρα. Τα cookies βγήκαν πολύ καλά! Με ελάχιστο βούτυρο και μπόλικη σοκολάτα το αποτέλεσμα ήταν τραγανά cookies απ' έξω και μαλακά μαστιχωτά μέσα.

Υλικά για 20 cookies 

220g κουβερτούρα 

170g μαύρη ζάχαρη 

  80g αλεύρι για όλες τις χρήσεις 

  10g βούτυρο 

2 αυγά 

1/2 κουτ.γλυκού baking powder 

1/2 κουτ.γλυκού αλάτι

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180°C.

Λιώνουμε τη σοκολάτα και το βούτυρο σε ένα μπωλ σε μπεν μαρί. Σε άλλο μπωλ ανακατεύουμε το αλεύρι, το baking powder και το αλάτι. Σε τρίτο μπωλ χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν. Στη συνέχεια ρίχνουμε στο μίγμα το αυγών, αυτό του αλευριού και τέλος ανακατεύουμε μέσα σ' αυτά και το μίγμα σοκολάτας-βουτύρου. Στρώνουμε στο ταψί του φούρνου μια λαδόκολλα και βάζουμε με το scoop μπαλάκια του μίγματος (το οποίο είναι μαλακό αλλά δεν μας ανησυχεί!). Ψήνουμε ~10-12λεπτά και αφήνουμε να κρυώσουν. 

Ντένις ο Τρομερός!

Σήμερα θα γράψω για τον Ντένις που ήταν από τους δικούς μου αγαπημένους ήρωες όταν ήμουν παιδί! Οι περισσότεροι της ηλικίας μας τον γνωρίζουν και σίγουρα θα τον μάθουν και τα παιδιά μας, καθώς πρόσφατα πήρε το μάτι μου επεισόδια στην τηλεόραση και ενθουσιάστηκα που τον θυμήθηκα.

Ο Ντένις, το ξανθό μικρό αγοράκι που κάθε πράξη του συνοδευόταν από καταστροφή! Η φατσούλα του γλυκύτατη, οι ιστορίες διασκεδαστικές, η επιλογή της φωνής της κας Ράνιας Ιωαννίδου για τον μεταγλωτισμό τέλεια! Μου άρεσε πάρα πολύ η σχέση του με τον γείτονα κύριο Ουίλσον! Βολτάροντας στο διαδίκτυο πέτυχα μερικές καλές ατάκες που με έκαναν να γελάσω και γι' αυτό τις παραθέτω (δεν μεταφράζω γιατί χάνει)! Είμαι σίγουρη ότι θα τον λατρέψουν και οι κόρες μου γιατί την τελευταία φορά που τον πετύχαμε και τους είπα ότι τον έβλεπα όταν ήμουν μικρή, κολλήσανε και είδαν όλο το επεισόδιο...

Αυτή η τελευταία κρύβει τόση αλήθεια!

Μικρό αφιέρωμα στον Ντένις έχει εδώ.

Η ιστοσελίδα του Ντένις εδώ.

Πλατσουρίσματα!

14 Ιουνίου σήμερα και καταρχάς ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στην αδερφούλα μου και θεία των κοριτσιών μας! Το πρόγραμμα δεν είχε εορτασμό σήμερα γιατί ο μπαμπάς μας έχει δουλειά μέχρι αργά. Έτσι μείναμε σπίτι με σκοπό να πάμε κούνιες το απογευματάκι. Η ζέστη όμως ήταν μεγάλη και σκέφτηκα ότι έπρεπε να γίνει το ξεκίνημα για το καλοκαίρι! Το νερό το λατρεύουν σχεδόν όλα τα παιδιά...

Αφού έψαξα αρκετά να βρω την πισίνα, αγχώθηκα και κάποια στιγμή γιατί τις ξεσήκωσα χωρίς να είμαι σίγουρη που βρίσκονται τα εργαλεία μου, άρχισα το φούσκωμα. Τότε διαπίστωσα ότι οι κόρες μας μεγάλωσαν. ΠΟΛΥ! Τώρα ίσα που κάθονται και βρέχονται καθώς το πόδι της μιας πέφτει πάνω στο πόδι της άλλης. Στριμωγμένες σε μια πισίνα, που κάποτε ήταν τεράστια για τα μικρά μας κοριτσάκια, έρχονται πιο κοντά από όσο μπορούν να ανεχτούν υπό άλλες συνθήκες!!! Βρίσκουν όμως τον τρόπο και περνάνε τέλεια χωρίς να έχουμε την καθιερωμένη γκρίνια και διαμάχη της απογευματινής ώρας! Ακούω τα γέλια τους και τις χαρούμενες φωνές τους και δεν μετανιώνω που έστησα το σύστημα. Ακούω:

-Μαμααααααααά! 'Έλαααααα. Έκανες κάτι που δεν έπρεπε.

Τρέχω έξω στη βέραντα με απορία και τη ρωτώ:

-Τι έκανα Αναστασία;

Και μου δείχνει αυτό:

 -Έφυγες και μας άφησες ενώ λέει να μην αφήνουν οι γονείς μόνα τους τα παιδάκια!

Τι να της πεις τώρα;;;
Ότι με στέλνει κάθε φορά με τις παρατηρήσεις της;
Ότι εκείνες είναι που το παίζουν μεγάλες;
Για περισσότερο από μια ώρα χασκογελάγανε, μπαινοβγαίνανε στο νερό, πιτσιλούσαν παντού και φώναζαν στους περαστικούς! Τις άφησα ελεύθερες να εκτονωθούν. Άλλωστε μια άλλη φορά πέρσι, μια καλή γειτόνισσα μού είπε ότι χάρηκε πολύ που άκουγε τα γέλια τους!
Μου είπανε ότι ήταν από τις καλύτερες μέρες του καλοκαιριού! Με κάτι τόσο μικρό έγιναν τόσο χαρούμενες! Και πέρασα και εγώ ένα απόγευμα ΧΩΡΙΣ γκρίνια και διαμάχες...

Πεινάω! Θέλω κάτι να φάω...

Αυτή την κουβέντα την ακούμε όλοι κάθε μέρα! Η Γεωργία μπορεί να τη λέει και 15 φορές την ημέρα! Η Αναστασία ίσως 1-2! Όλοι (μη γνωστοί φυσικά) ρωτούν αν είναι δίδυμες, καθώς η Γεωργία (αν και 23 μήνες μικρότερη) έχει σχεδόν το ίδιο ύψος με την Αναστασία και την περνάει ~2κιλά! Φαίνεται δηλαδή ότι τρώει το φαγητό της!

Τα απογεύματα έχουμε πολλές επιλογές. Οι παρακάτω δύο, όμως, είναι από τις αγαπημένες τους και όταν τους τις προτείνω είναι σχεδόν βέβαιη η καταφατική απάντηση!

"Χάμπουργκερ" και σαλάτα με ντακάκια-ντομάτα-φέτα

 Το αριστερό πιάτο περιλαμβάνει πίτα κυπριακή ψημένη στην τοστιέρα με τυρί και γαλοπούλα. Μόλις ψηθεί την ανοίγουμε και προσθέτουμε λίγη μαγιονέζα, ντομάτα σε φέτες και μαρούλι. Το βαφτίσανε "χάμπουργκερ" (δεν ξέρω ακριβώς το λόγο, καθώς δεν τρώμε χάμπουργκερ) και είναι ένα πλήρες και χορταστικό απογευματινό. Για να είμαι ειλικρινής πρώτα από όλους μου αρέσει εμένα! Το ίδιο και η σαλατούλα με τα κρίθινα παξιμαδάκια (στα πιτσιρίκια αρέσουν τα τραγανά τρόφιμα), τη ντοματούλα και τη φέτα μαζί με λίγο ελαιόλαδο.

Έτσι μαζί με όλες τις άλλες επιλογές, γιαούρτι-κέικ-φρούτα-ψωμί με μαρμελάδα-αυγό-κλπ, έχουμε και αυτές τις δύο! Το καλό είναι ότι αν και, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, οι μερίδες είναι μεγάλες, οι  μικρούλες τις εξαφανίζουν!

 

Αν κατά τύχη έχετε πέσει σε αυτήν την ανάρτηση και έχετε μικρά παιδιά, δοκιμάστε τα σνακ. Ίσως βρείτε και εσείς μια εναλλακτική λύση στο θέμα:

-Μαμά πεινάω!! Θέλω κάτι να φάω...

Εκδρομή στην Αμαλιάδα

Τα φοιτητικά μας χρόνια, μας έδωσαν πολλές εμπειρίες. Τόσο σε επίπεδο γνώσεων, όσο και σε επίπεδο σχέσεων! Καταρχάς εκεί γνωριστήκαμε, συνυπάρξαμε δίπλα δίπλα στις ατέλειωτες ώρες εργαστηρίων, γίναμε ζευγάρι, αποφοιτήσαμε μαζί και μετά από μερικά χρόνια...παντρευτήκαμε! Εκτός από την προσωπική μας σχέση, αποκτήσαμε και διατηρούμε στενές επαφές με πολλούς συμφοιτητές μας και με μερικούς κουμπαριάσαμε κιόλας! Κάτι ανάλογο έχει γίνει και με άλλα παιδιά της παρέας από τότε! Μια παρέα που σε κάθε ευκαιρία μαζεύεται!

Το Σάββατο βαφτίστηκε ο γιος του φίλου μας του Κώστα από την Αμαλιάδα! Καλή αφορμή να τους δούμε και να παραβρεθούμε στην βάφτιση του Δημήτρη τους! Οι μικρές περίμεναν πως και πως την εκδρομή. 

Θα μείνουμε σε ξενοδοχείο; ρωτούσαν. Ναι, λέγαμε εμείς και αρχίζανε τα χοροπηδητά!

Η μέρα ήταν υπέροχη από το πρωί. Τα χρώματα από την ανθισμένη φύση υπέροχα. Το ξενοδοχείο στη Μυρτιά (10χλμ εκτός Αμαλιάδας) πολύ καλό με τέλειο καταπράσινο περιβάλλοντα χώρο.

Αυτές τις τράβηξε η Αναστασία!

Η βάφτιση ήταν πολύ καλή με τον μικρό πρωταγωνιστή να είναι κύριος! Έκλαψε ελάχιστα και ήταν γλυκύτατος. Στη δεξίωση ήταν πια κατάκοπος οπότε μετά την είσοδό του στην αίθουσα, αποκοιμήθηκε! Η μαμά και ο μπαμπάς του φρόντισαν να έχουν μια κλόουν (Ζουζούνα είπε η Αναστασία ότι την λέγανε) κάτι πολύ καλό αφού τα απασχόλησε πολύ ευχάριστα. Η Γεωργία ΔΕΝ έφαγε όλο το φαγητό της κάτι που τα λέει όλα.

Η Ζουζούνα λοιπόν ζωγράφισε τις φατσούλες τους με τέλεια σχέδια ανάλογα με την ενδυμασία τους!

Φτιάξανε σχέδια με τα μπαλόνια, ζωγραφίσανε κάτι για τον Δημητράκη, χορέψανε και περάσαμε όλοι μια πολύ όμορφη βραδιά! Μας χαρίσανε και μια μικρή γαρδένια! Μακάρι να κρατήσει να μάς θυμίζει την εκδρομούλα μας!

Το επόμενο πρωί αφού φάγαμε πρωινό (ήρθε και ο Κώστας για καφεδάκι), παίξαμε στην παιδική χαρά δίπλα στο ξενοδοχείο...

Κρυμμένη κάτω από τα κλαδιά μιας ελίτσας που μου έκανε σκιά!

Πριν μπούμε στο αυτοκίνητο για την επιστροφή στην Αθήνα αφήσαμε τα μπαλόνια μας στον ουρανό...

Να ζήσει ο Δημητράκης και να είναι πάντα υγιής!

Και εμείς να μπορούμε να πηγαίνουμε πάντα εκδρομές με ή χωρίς αφορμή !