Παγκόσμιο πρωτάθλημα παράκτιας κωπηλασίας!

Αυτό θα άρεσε στις μικρές αν μπορούσα να τις πάρω μαζί μου!

Το είχα βάλει στο μάτι από το καλοκαίρι:

Διοργάνωση παγκοσμίου πρωταθλήματος παράκτιας κωπηλασίας στη Θεσσαλονίκη!

Χμμμμ! Αφορμή για ένα ταξιδάκι στην όμορφη πόλη. Η παιδική μου φίλη και κουμπάρα ζει εκεί, ευκαιρία να τους δω. Έκλεισα, έτσι για πλάκα, το εισιτήριο τον Αύγουστο μια που βρήκα αεροπορικό με μόλις 45ευρώ πήγαινε-έλα! Θα ήθελα να πάμε οικογενειακώς αλλά αυτό ήταν πρακτικώς αδύνατο!

Έτσι Πέμπτη 17/10 έφυγα από τη δουλειά με ένα full σακίδιο για ένα τετραήμερο μόνη στη Θεσσαλονίκη. Πέρασα τέλεια! Βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης...

Με θάλασσα "λάδι", κάθε άλλο παρά κατάλληλες συνθήκες για παράκτια κωπηλασία όπου υπάρχουν κύματα και ζόρικος καιρός!

Κάτσαμε για έναν σύντομο καφέ στο "Μακεδονία Παλλάς" αλλά το καταευχαριστήθηκα! Ησυχία, ηρεμία, παραλία, θάλασσα, ποδήλατα, κόσμος που περπατούσε ανέμελα! Τι τέλεια!

Το Σάββατο το πρωί ξεκίνησα να κατέβω για τους τελικούς. Είπα να επισκεφθώ πρώτα το Ολυμπιακό Μουσείο, όπου πέρα από την έκθεση ολυμπιακών αθλημάτων και αναμνηστικών, φιλοξενεί για κάποιο διάστημα και έκθεση αφιερωμένη στα... κουπιά!

Υπέροχος χώρος, μοντέρνος σχεδιασμός, πολύ όμορφη αναδρομή στις Ολυμπιάδες που πέρασαν από το 1896 έως σήμερα. Αναμνηστικά, δάδες, μετάλλια, ρούχα, εξοπλισμός και διάφορα άλλα γεμίζουν τις βιτρίνες του μουσείου...

Περπατώντας μέσα στο χώρο, κάποια στιγμή κοιτώ ψηλά και βλέπω αυτήν την εικόνα!

Ένα παράθυρο "ξεκάρφωτο", σ'έναν ψηλό τοίχο με θέα στον ουρανό!

Μετά την περιήγηση στο μουσείο, πήρα την κατηφόρα προς παραλία για να παρακολουθήσω τους αγώνες. Ο καιρός είχε κάνει 180 μοίρες στροφή! Λες και έγινε παραγγελία να φυσήξει τρελός αέρας και να σηκωθούν τα κύματα! Η εικόνα που αντίκρισα τα λέει όλα:

 Εντυπωσιακή η προσπάθεια των αθλητών να τερματίσουν τoν αγώνα!

Ακόμα και το να παρακολουθήσεις τον αγώνα χρειαζόταν προσπάθεια. Ο αέρας σου έπαιρνε το κεφάλι και όσοι στεκόμασταν στην άκρη της προβλήτας δεχόμασταν συχνά πιτσίλες από τα κύματα που έσκαγαν στον τοίχο. Ο καιρός είχε έρθει στα μέτρα των αγώνων!

Ωραία εμπειρία όμως! Και αξιοπρεπέστατες οι ελληνικές συμμετοχές σε κάτι το οποίο είναι υπό ανάπτυξη στη χωρά μας.

Την Κυριακή το απόγευμα πέταξα πίσω Αθήνα. Με το που έφτασα σπίτι μέσα σε 5 λεπτά άλλαξα ρούχα και πήγαμε στη βάφτιση της Ρεγγίνας (αδελφούλα της Άριελ-φίλης Γεωργίας). Όμορφη βραδιά. 

Και ένα ΓΕΜΑΤΟ τετραήμερο πήρε τέλος!

Ανυπομονώ να πάμε όλοι μαζί οικογενειακώς ένα ταξιδάκι. Οι αλλαγές στην καθημερινότητα είναι απαραίτητες και μας δίνουν ενέργεια να συνεχίζουμε...