Χτες γιορτάσαμε τα γενέθλια της Αναστασίας μας! Έγινε 7 χρονών και εμείς δε μπορούμε να πιστέψουμε πώς πέρασαν επτά χρόνια από τη μέρα εκείνη που γίναμε πρώτη φορά γονείς και πήραμε στην αγκαλιά μας το γλυκύτατο εκείνο μωράκι! Θυμάμαι πεντακάθαρα όλες τις στιγμές από τα μεσάνυχτα που σπάσανε τα νερά, τις σκέψεις ότι τώρα αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση και σε λίγες ώρες θα έχουμε τη μπεμπούλα μας αγκαλιά, την άφιξη στο μαιευτήριο, τη διαδικασία του τοκετού, τις πρώτες ώρες ζωής της και όλες τις ημέρες στο μαιευτήριο από όπου πέρασαν φίλοι και συγγενείς και εμείς καμαρώναμε για το ανθρωπάκι μας!
Τι απίστευτη εμπειρία η απόκτηση του πρώτου σου παιδιού...
Όλα καινούργια, νιώθεις χαμένος, αγχωμένος, αναρωτιέσαι πώς θα τα καταφέρεις να μπεις σε ρυθμούς νέους και τόσο διαφορετικούς και πάνω από όλα συνειδητοποιείς ότι η ζωή σου δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια! Σε όλα τα επίπεδα.
Αποκτάς όμως άλλους στόχους και κάθε μέρα είναι διαφορετική από όλες τις άλλες!
Μας τιμήσανε λοιπόν 4 φίλες της μαζί με τους γονείς τους, η νονά και ο νονός της με τον Γιάννη τους, γιαγιάδες, παππούς, θεία και θείος. Κουραστήκαμε αρκετά τις τελευταίες μέρες για τις προετοιμασίες. Ακόμα και το πιο απλό πάρτι έχει δουλίτσα να στηθεί. Τα μεζεδάκια που θα φτιάξουμε, η τούρτα, τα δωράκια, το μάζεμα του σπιτιού. Αυτή τη φορά είχα πάθει μερικό black out αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί!
Όλα όμως πήγαν καλά. Τα κορίτσια φάνηκε ότι περάσανε καλά. Το διαπιστώσαμε και από τις φωνές και τα γέλια τους κατά τη διάρκεια της γιορτής. Μέχρι που η Γεωργία είπε ότι οι φίλες της Αναστασίας κάνουν πολλή φασαρία!!!
Και εμείς περάσαμε καλά γιατί γνωριζόμαστε πλέον με τους γονείς και είμαστε όλοι παρόμοιας φιλοσοφίας. Είναι ωραία τώρα που μεγαλώνουν και αποκτούν κοινωνικές επαφές. Βοηθάμε και εμείς λίγο στο να διαμορφώνουν κριτική σκέψη ως προς την επιλογή των ανθρώπων που θέλουν να έχουν γύρω τους.
Το διαλύσαμε λίγο πριν αλλάξει η μέρα. Έπειτα ήρθε η γνωστή κούραση που δεν θες να κάνεις τίποτα παρά να πας για ύπνο. Τις ετοιμάσαμε, καληνυχτήσαμε παππού και γιαγιά (η άλλη γιαγιά με τη θεία δεν αντέξανε και αποχωρήσανε νωρίτερα!) και πήγαμε για όνειρα γλυκά!
Αναστασία σου ευχόμαστε τύχη και χαρούμενες στιγμές στη ζωή σου! Να έχεις και εσύ πάντα δίπλα σου ανθρώπους να σε νοιάζονται...