Όταν υπάρχει κέφι...

Είμαστε τυχεροί! Τόσο στον παιδικό σταθμό όσο και στο νηπιαγωγείο που πηγαίνουμε, οι δασκάλες έχουν αμέτρητες ιδέες και φτιάχνουν απίθανες κατασκευές! Το Πάσχα στον παιδικό σταθμό φτιάξανε, μεταξύ άλλων, και λαμπάδες με το χαριτωμένο αυτό προβατάκι πάνω! Είναι μια κατασκευή στην οποία χρησιμοποιήθηκαν ρολό από χαρτί υγείας, χαρτί οντουλέ (αυτό το κυματιστό, μάθαμε και τα ονόματά τους πλέον!), χαρτί γκοφρέ για τη "γούνα", μαύρα πον-πον για ποδαράκια, χαρτόνι για το κεφαλάκι. Α, κρεμάσαμε και κουδουνάκι...

Πολύ όμορφη κατασκευή για τα μικρά μας 4χρονα!

22 Απριλίου: Παγκόσμια ημέρα της Γης...

Παγκόσμια ημέρα της γης και εκδρομή στο κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά όπου διεξαγόταν το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας! Αγαπημένο μου άθλημα η κωπηλασία οπότε συνδυάσαμε το τερπνόν (εκδρομή) μετά του ωφελίμου: να δω εγώ τους αγώνες και να κάνουμε μια αθλητική εκπαίδευση-"προπαγάνδα" υπέρ του αθλήματος! 

Βέβαια οι τρεις μικρές κυρίες, Ισμήνη-Αναστασία-Γεωργία, ασχολήθηκαν περισσότερο με τα...σαλιγκάρια παρά με τα κουπιά! Τους έφτιαξαν σπίτι (με πόρτα και σαλόνι παρακαλώ!), τα έβαλαν σε φύλλα-κρεβατάκια, τα τάισαν χορταράκια και τα πήγαν βόλτα με όχημα μια...πέτρα! Πέρασαν τέλεια αφού βρέθηκαν σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, έτρεξαν, έφαγαν καλά (μια που κατανάλωσαν πολλές θερμίδες με την αναζήτηση και αποκατάσταση των σαλιγκαριών), πήραν καθαρό αέρα!

Στο αμάξι!

Στα κρεβατάκια τους!

Συζητήσαμε, με αφορμή την σημερινή μέρα, ότι για να είναι η γη μας καλά, πρέπει να την προσέχουμε. Να μην πετάμε σκουπίδια, να μη σπαταλάμε νερό, να προσέχουμε τα δάση, τα ζώα και τα φυτά της. Πριν πάρουμε τον δρόμο για την επιστροφή επιστρέψαμε τα σαλιγκάρια στα χορταράκια τους και τα σκουπιδάκια μας στους σκουπιδοντενεκέδες που ευτυχώς ήταν παρόντες σε πολλά σημεία...

Και του χρόνου...

Τερματίζοντας οι οκτάκωπες...

Boowa & Kwala...

Τα παιδιά σήμερα είναι εντυπωσιακά εξοικιωμένα με την τεχνολογία. Από μικρή ηλικία κάνουν πράγματα που εμείς ξεκινήσαμε στη δεύτερη δεκαετία της ζωής μας! Όταν βλέπουν εμάς να περνάμε χρόνο στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, σίγουρα θα εκφράσουν επιθυμία να τον ανακαλύψουν και αυτά! Τα μαγεύει το καινούριο, το διαφορετικό, τα χρώματα, οι ήχοι! Στο νηπιαγωγείο στο οποίο πάει η Αναστασία (σημ. είναι δημόσιο) έχουν ηλεκτρονικούς υπολογιστές και κάθε μέρα μια ομάδα παιδιών απασχολείται κάποια ώρα εκεί. Υπήρξαν Πέμπτες που, αν και λίγο αδιάθετη, δεν ήθελε να λείψει γιατί  ήταν η μέρα της για τους υπολογιστές! Πριν 2 χρόνια ανακάλυψε ο μπαμπάς μας έναν ιστότοπο ο οποίος είναι μεν στα αγγλικά, έχει δε πολύ ωραία εκπαιδευτικά παιχνίδια και δραστηριότητες για παιδιά. Το boowakwala.uptoten.com/kids/boowakwala-games.html είναι γεμάτο σελίδες ζωγραφικής, παιχνίδια μνήμης, παζλ, κατασκευές, μουσικά παιχνίδια και πολλά άλλα. Τα καταφέρνουν άριστα και οι 2, χωρίς ιδιαίτερες οδηγίες από εμάς. Τους αρέσει πολύ να παίζουν και είναι θετικό ότι, αν και είναι μικρούλες, το κάνουν με μέτρο χωρίς να ζητούν να κάτσουν με τις ώρες μπροστά στην οθόνη. Όχι ότι θα τις αφήναμε βέβαια...

Τι αρέσει στα παιδιά...

Στον ξεχωριστό ιστότοπο newagemama.com, μεταξύ άλλων γλυκύτατων εγγραφών βρήκα και το παρακάτω απόσπασμα το οποίο μου άρεσε πολύ, μας ταιριάζει και σας το παραθέτω...

Σκαρφαλώνουμε όπου βρούμε!

Στα παιδιά αρέσει

η λάσπη και ο θόρυβος
και η δημοκρατία
και ο πειραματισμός
και τα καροτσάκια  και τα φτυάρια
και οι αιώρες και τα αυτοκινητάκια
και τα τύμπανα και τα γκογκ
και οι μαγνήτες και οι καθρέφτες
και τα τηλεσκόπια και οι μεγεθυντικοί φακοί
και τα ξύλα και τα χρονόμετρα
και τα ρολόγια και οι χρονοδιακόπτες
και ο αυθορμητισμός και οι  θαρραλέοι δάσκαλοι

και οι επισκέπτες και τα τραγούδια
και τα ζώα και η άμμος και το νερό
και το να φτιάχνουν πράγματα
και οι καρύδες και τα σφυριά
και το μαγείρεμα και το ζύγισμα
και το μέτρημα και η ισορροπία
και το να νιώθουν χίλια πράγματα
και το να σκαρφαλώνουν σε δέντρα
και το να περπατάνε στη βροχή
και οι παιχνιδότοποι που φτιάχνουν τα ίδια για τον εαυτό τους
και οι ομπρέλες
και το να φτιάχνουν μόνα τους το γλυκό των γενεθλίων τους
και το ανοίγουν τρύπες και το να είναι έξω από το σπίτι (χωρίς παλτά)
και τα μαλακά πράγματα για τις ώρες που ησυχάζουν
και το να ονειρεύονται
και οι δάσκαλοι που τ΄ αγαπάνε.

Πηγή: Λαμπρίτα Γκίλμπερτ, Το παιδί αγγίζει, συνδυάζει και μαθαίνει (εκδόσεις Πατάκη,1996)

Να προσθέσω κι άλλα;
και τα ταξίδια
και οι βόλτες
και οι επισκέψεις
και τα παιχνίδια με άλλα παιδιά
και να κάνουν πράγματα με τους γονείς τους!

Ό,τι από όλα τα παραπάνω κι να τους δίνουμε την ευκαιρία να κάνουν, είναι πολύ σημαντικό για αυτά! Τα περισσότερα δεν στοιχίζουν καθόλου και μπορούν να ζωγραφίσουν χαμόγελα στα προσωπάκια τους!

Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη!

Οι διακοπές μας συνεχίζονται και εμείς προσπαθούμε να περάσουμε τον χρόνο μας δημιουργικά! Πήγαμε εκδρομούλα στην Ερέτρια για Πάσχα και τώρα πίσω στο σπίτι για παιχνίδια, ζωγραφική, κατασκευές. Είπα κατασκευές; Τα παιδιά τρελαίνονται για κάθε είδους κατασκευή! Με χαρτιά, χαρτόνια, αυτοκόλλητα, πλαστελίνες και ό,τι άλλο φανταστούμε...
Εμείς λατρεύουμε τη Ντενεκεδούπολη της Ευγενίας Φακίνου! Ξεκινήσαμε να ακούμε και να τραγουδάμε τα τραγούδια πριν λίγα χρόνια, διαβάσαμε στη συνέχεια βιβλία της σειράς και πριν από ενάμιση μήνα ήρθε η ώρα να απολαύσουμε τα γλυκά ντενεκεδάκια στο θέατρο. Μια πολύ καλή παράσταση ανεβασμένη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στο θέατρο Badminton. Ήμασταν από τους τυχερούς που μπορέσαμε να βρεθούμε εκεί και να χαμογελάσουμε με τον θαρραλέο Μελένιο, τη γλυκιά Μηλίτσα, τον Οκέι Μπαμ Μπαμ και όλους τους άλλους αγαπημένους πρωταγωνιστές! Πέρασαν τόσα χρόνια και είναι πάντα επίκαιρη. Ένα έργο το οποίο "έντυσε" με την υπέροχη μουσική του ο Γιάννης Μαρκόπουλος και κατάφερε να αντέξει στο πέρασμα των χρόνων!
Μετά την παράσταση σκεφτήκαμε με τα κορίτσια να φτιάξουμε και εμείς τη Μηλίτσα. Χρησιμοποιήσαμε:

-Ένα ντενεκεδάκι από καφέ (δεν είχαμε από κομπόστα μήλου αλλά δεν πειράζει, έτσι;)
-Χαρτί ροζ βελουτέ
-Χρωματιστά τσοχάκια για φρύδια και μάγουλα (τα οποία αγοράσαμε απο κατάστημα με είδη ζωγραφικής, παιχνίδια κλπ)
-Κίτρινο μαλλί πλεξίματος
-Αλουμινόχαρτο για τις βλεφαρίδες!
-Χαρτί πάνω στο οποίο σχηματίσαμε και χρωματίσαμε τα μάτια
-Μαρκαδόρους για τις λεπτομέρειες και κόλλα για τη συναρμολόγηση όλων των παραπάνω!

Ήταν μια απλή κατασκευή, χωρίς δύσκολα υλικά και το αποτέλεσμα μάς ενθουσίασε!

"Ντενεκεδούπολη, ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε πολύ!"

Με τι μοιάζουν τα σύννεφα;

Μαμά! Ένα σύννεφο-πάπια!

Όταν είσαι στο αυτοκίνητο μαζί με μικρά παιδιά, συνειδητοποιείς ότι κάτι πρέπει να βρεις για να τα κρατήσεις απασχολημένα! Είναι απόλυτα φυσιολογικό (για 2 ανθρωπάκια 6 & 4 ετών) να βαρεθούν και να αρχίσουν τη γκρίνια, είτε πρόκειται για μια απλή μετακίνηση εντός της πόλης, είτε πρόκειται για ταξιδάκι... Έτσι κάθε φορά σκεφτόμαστε διάφορα όπως:

-Να μετρήσουμε πόσα βενζινάδικα θα περάσουμε;

-Για να δούμε, ποιος θα δει πρώτος ένα πράσινο αυτοκίνητο...

-Να βρούμε ένα αυτοκίνητο με παιδάκια μέσα;

-Να βρούμε σύννεφα με παράξενο σχήμα;

Κάπως έτσι περνάνε πιο ανώδυνα τα χιλιόμετρα για τα παιδιά και τα...αυτιά μας! Και είναι εντυπωσιακό πόσα πράγματα παρατηρούν, αρκεί εμείς να τους δώσουμε το κατάλληλο ερέθισμα!

Περιμένοντας το τρένο στη γέφυρα...

Αδρεναλίνη στα ύψη!